Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędziowie NSA Anna Robotowska Małgorzata Korycińska Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej O. S.A. w W. (wcześniej: T. S.A. w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 maja 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 2166/11 w sprawie ze skargi T. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dopłaty do kosztów świadczonych usług, wchodzących w skład usługi powszechnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz O. S.A. w W. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę T. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] września 2011 r. w przedmiocie przyznania dopłaty do kosztów świadczonych usług wchodzących w skład usługi powszechnej za rok 2008.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE) z dnia [...] maja 2006 r. T. S.A. (dalej: T., Spółka) została wyznaczona do świadczenia usługi powszechnej, o której mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.; dalej: P.t.), na terenie całego kraju. Decyzjami Prezesa UKE z dnia [...] maja 2006 r. i z dnia [...] listopada 2006 r., zmienioną decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r., zostały określone szczegółowe warunki świadczenia usługi powszechnej, m.in. T. została zobowiązana do realizacji obowiązku świadczenia wszystkich usług wchodzących w skład usługi powszechnej na terenie całego kraju od dnia [...] maja 2006 r. do dnia [...] maja 2011 r.
Pismem z dnia [...] czerwca 2009 r. Spółka złożyła wniosek o przyznanie dopłaty do kosztu netto świadczenia usługi powszechnej za rok 2008 w wysokości 208.363.479,65 zł netto. Do postępowania z tego wniosku organ dopuścił K. I. G. E. i T. (KIGEiT), P. I. I. i T. (PIIT), P. I. K. E. (PIKE).
W dniu [...] maja 2011 r. Prezes UKE wydał decyzję, na mocy której:
1. przyznał dopłatę w wysokości kosztu netto świadczenia usługi, o której mowa w art. 81 ust. 3 pkt 5 P.t. świadczenie udogodnień dla osób niepełnosprawnych, z wyłączeniem aparatów publicznych przystosowanych dla osób niepełnosprawnych za rok 2008 w kwocie 1.829.836 zł;
2. w pozostałym zakresie odmówił przyznania dopłaty do kosztów świadczonych przez T. usług wchodzących w skład usługi powszechnej za rok 2008.
W uzasadnieniu decyzji Prezes UKE wskazał, że T. na mocy art. 90 P.t. i rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie prowadzenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów usług (Dz. U. Nr 255, poz. 2140 ze zm.), powinna była ustalić ceny poszczególnych usług wchodzących w skład usługi powszechnej. Następnie, w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie sposobu obliczania kosztu netto usługi wchodzącej w skład telekomunikacyjnej usługi powszechnej (Dz. U. Nr 255, poz. 2141; dalej: rozporządzenie w sprawie obliczania kosztu netto), wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 95 ust. 4 P.t., Spółka powinna obliczyć koszt netto świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej. Koszt ten, zgodnie z art. 95 ust. 1 i 2 P.t. stanowił podstawę ubiegania się o dopłatę.
Organ nie podzielił m.in. wyznaczenia przez T. kosztów średnich danej usługi dla sieci telekomunikacyjnej na obszarze całego kraju do oceny zyskowności poszczególnych grup abonentów, uznając, że nie zostały w ten sposób wyznaczone koszty bezpośrednie danej usługi, a tylko koszty uśrednione dla wszystkich świadczonych usług. Powyższe podważało kalkulację kosztów składnika lub grupy usług na potrzeby wyznaczenia wielkości kosztu netto świadczenia usługi powszechnej.