Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.M. Zarządcy sukcesyjnego [A.] w spadku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2021 r. sygn. akt VI SA/Wa 2687/20 w sprawie ze skargi M.M. Zarządcy sukcesyjnego [A.] w spadku na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za brak wystawienia świadectwa jakości paliw stałych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M.M. Zarządcy sukcesyjnego [A.] w spadku na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 25 marca 2021 r., sygn. akr VI SA/Wa 2687/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.M. Zarządcy sukcesyjnego [A.] w spadku na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z [...] października 2020 r. w przedmiocie kary pieniężnej za brak wystawienia świadectwa jakości paliw stałych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył M.M. Zarządcy sukcesyjnego [A.] w spadku (dalej "skarżący"), wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie, a także o zasądzenie kosztów postępowania sądowego. Skarżący zrzekł się rozprawy. Zarzucił:
1. naruszenie art. 5 i art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw ( Dz. U. z 2021 r. poz. 170; dalej "ustawa o zarządzie sukcesyjnym") poprzez ich niewłaściwą wykładnię i uznanie, że zarządca winien być traktowany jak przedsiębiorca, co oznacza możliwość ukarania go za brak wystawienia świadectwa jakości.
2. naruszenie art. 6c ust. 1 i art. 3 5a pkt 9 lit. a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133 ze zm.; dalej "ustawa o systemie monitorowania) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że obowiązek wystawienia świadectwa dotyczy zarządcy sukcesyjnego, a nie przedsiębiorcy i to zarządca sukcesyjny ten obowiązek naruszył,
3. naruszenie art. 6c ust. 1 ustawy o systemie monitorowania poprzez ich niewłaściwą wykładnię i uznanie, że wystawiającym dokument potwierdzający spełnienie przez paliwo stałe wymagań jakościowych musi być przedsiębiorca wprowadzający paliwo do obrotu,
4. naruszenie art. 35a pkt 9 lit a ustawy o systemie monitorowania poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w konsekwencji uznania, że nie doszło do wystawienia świadectwa jakości,
5. naruszenie art. 156 §1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735’ dalej "k.p.a.") poprzez skierowanie decyzji do osoby niebędącej stroną - do zarządcy sukcesyjnego, a nie przedsiębiorcy,
6. naruszenie art. 189a §2 pkt 1,2 i 6 oraz art. 189d i 189f § 1 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i brak złagodzenia lub odstąpienia od wymierzenia kary pomimo istnienia wyraźnych przesłanek w tym zakresie, w szczególności wręczania nabywcom świadectwa wystawionego przez B. Sp. z o.o. w W. i otrzymania przez nich informacji o parametrach i jakości paliwa zgodnie z przewidzianym stosownymi przepisami wzorem, znikomej wagi naruszenia i deklaracji zaprzestania dotychczasowej praktyki i wystawiania świadectw w imieniu przedsiębiorcy, a także prowadzenia przeciwko M.M. postępowania karnego w sprawie ukarania w związku z parametrami sprzedawanego paliwa,
7. niewłaściwą wykładnię przepisu art. 189f §1 k.p.a. i uznanie, że przesłanki wskazane w pkt 1 i 2 tego przepisu winny być spełnione łącznie.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania.