Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 607/12 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia patentu na wynalazek oddala skargę kasacyjną
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt
VI SA/Wa 607/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę M. L. (dalej: strona, skarżący) na decyzję Urzędu Patentowego RP (w skrócie: UP) z dnia [...] stycznia 2012 r. w przedmiocie wygaśnięcia patentu na wynalazek.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. UP udzielił na rzecz M. L. patentu na zgłoszony w dniu 25 października 2000 r. wynalazek oznaczony numerem [...].
Decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. UP stwierdził wygaśnięcie powyższego patentu z dniem 25 października 2010 r. z powodu nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty za jedenasty rok ochrony.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący podniósł, że uchybienie terminu do wniesienia opłaty za 11 rok ochrony wynalazku nastąpiło bez jego winy.
Uznając argumenty odwołującego się za nieuzasadnione, decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. UP działając na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 3 i art. 244 ust. 4 oraz art. 245 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), dalej jako: "p.w.p.", utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że podstawowy termin do uiszczenia opłaty okresowej za 11 rok ochrony upływał w dniu 26 października 2010 r. Zgodnie z art. 224 ust. 4 zd. 1 p.w.p. opłata za następny okres ochrony wraz z opłatą dodatkową w wysokości 30% opłaty należnej mogła być przez uprawnionego wniesiona w dodatkowym sześciomiesięcznym terminie, tj. do dnia 26 kwietnia 2011 r. W żadnym z powyższych terminów strona przedmiotowej opłaty nie wniosła. Podkreślono przy tym, że termin z art. 224 ust. 4 zd. 2 p.w.p. nie podlega przywróceniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalając skargę uznał, że organ trafnie ustalił, że skoro zgłoszenie zostało dokonane w dniu 25 października 2000 r., to podstawowy, określony w art. 224 ust. 2 p.w.p. termin uiszczenia opłaty okresowej za 11 rok ochrony upływał w dniu 26 października 2010 r. (ostatni dzień dziesiątego roku ochrony upływał 25 października 2010 r., tj. w dniu ustawowo wolnym od pracy, co oznacza, że zgodnie z art. 57 § 4 k.p.a. ostatnim dniem terminu uznać należy następny dzień powszedni, tj. 26 października 2010 r.). W tym terminie ani też terminie określonym w art. 224 ust. 4 p.w.p. strona opłaty nie uiściła. Sąd wskazał, że w informacji UP zawartej na odwrocie decyzji z dnia [...] grudnia 2007 r. wynika, że opłaty za następne okresy ochrony (tj. poczynając od 4 roku ochrony) należy wnieść najpóźniej w ostatnim dniu upływającego okresu ochrony. Zdaniem Sądu powyższa informacja jest zbieżna w swej treści z przepisem art. 224 ust. 2 p.w.p. Skoro we wzmiankowanej informacji jest mowa o opłacie za następny okres oraz konieczności wniesienia jej najpóźniej w ostatnim dniu upływającego okresu (czyli poprzedniego) nie ulega wątpliwości, że stosowna opłata ma być uiszczona z góry (tj. na gruncie niniejszej sprawy za jedenasty rok ochrony powinna zostać uiszczona w ostatnim dniu poprzedniego okresu, tj. 10 roku ochrony).