Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk, Sędziowie NSA Tadeusz Cysek, Małgorzata Korycińska (spr.), Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 690/05 w sprawie ze skargi B. Ł. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustanowienia tłumaczem przysięgłym oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 690/05 w sprawie ze skargi B. Ł. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustanowienia tłumaczem przysięgłym - oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Minister Sprawiedliwości zaskarżoną decyzją, wydaną po rozpatrzeniu odwołania B. Ł. od decyzji Prezesa Sądu Okręgowego w P z dnia 4 stycznia 2005 r. odmawiającej ustanowienia skarżącego tłumaczem przysięgłym języka niemieckiego, uchylił tę decyzję i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie Minister Sprawiedliwości wyjaśnił, iż w dniu 27 stycznia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, która zasadniczo zmieniła tryb postępowania w sprawie ustanowienia tłumacza przysięgłego, określiła organy właściwe do stwierdzenia uprawnień jak i praw do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego oraz wymagania stawiane kandydatom. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego Minister Sprawiedliwości uznał, iż w takiej sytuacji postępowanie prowadzone w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 k.p.a. i dlatego należało decyzję organu I instancji uchylić i umorzyć postępowanie przed tym organem.
Oddalając skargę na decyzję Ministra Sprawiedliwości, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ocenił, że kontrolowane rozstrzygnięcie odpowiada prawu. Wskazał, że skarżący wniosek o ustanowienie go tłumaczem przysięgłym złożył w dniu 6 grudnia 2004 r., a zatem w czasie obowiązywania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych (Dz. U. Nr 18, poz. 112 z późn. zm.). W myśl § 1 ust. 1 tego rozporządzenia, biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, ustanawiał przy sądzie okręgowym prezes tego sądu, a wymogi, jakie musiała spełnić osoba ubiegająca się o ustanowienie tłumaczem przysięgłym zawarte były w § 17 i § 18. Zgodnie z tymi przepisami tłumaczem przysięgłym mogła być ustanowiona osoba spełniająca warunki określone w § 17 pkt 1 - 6, która między innymi wykaże odpowiednią znajomość języka polskiego i języka obcego, dla którego ma być ustanowiona tłumaczem oraz umiejętność tłumaczenia. Sposób wykazania znajomości języka obcego oraz umiejętności tłumaczenia określił § 18 ust. 1 i 2. Zgodnie z tym przepisem znajomość języka i umiejętność tłumaczenia można wykazać poprzez wylegitymowanie się dyplomem ukończenia i uzyskania tytułu zawodowego magistra odpowiednich dla danego języka wyższych studiów filologicznych czy studiów w zakresie lingwistyki stosowanej. Znajomość języka i umiejętność tłumaczenia mogła być również, za zgodą Ministra Sprawiedliwości, wykazana innym, niż opisanym wyżej dyplomem czy świadectwem, lub mogła być stwierdzona w inny sposób. W ocenie Sądu, tym innym sposobem mógł być niewątpliwie test sprawdzający umiejętności kandydata.