Skarga kasacyjna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Łodzi w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie wieloletniej prognozy finansowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy Daszyna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 października 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 687/16 w sprawie ze skargi Gminy Daszyna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Łodzi z dnia 6 marca 2015 r. nr 8/45/2015 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie wieloletniej prognozy finansowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 5 października

2016 r., sygn. akt I SA/Łd 687/16, oddalił skargę Gminy Daszyna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Łodzi z dnia 6 marca 2015 r., nr 8/45/2015 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Daszyna w sprawie uchwalenia wieloletniej prognozy finansowej na lata 2015 - 2030, zarządzenia Wójta Gminy Daszyna w sprawie zmiany wieloletniej prognozy finansowej na lata 2015-2030 oraz uchwały Rady Gminy Daszyna w sprawie zmiany wieloletniej prognozy finansowej Gminy Daszyna na lata 2015 - 2030.

Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku podał, że zaskarżoną uchwałą Kolegium RIO w Łodzi stwierdziła nieważność uchwały nr V/19/2015 Rady Gminy w Daszynie z dnia 30 stycznia 2015 r. w sprawie uchwalenia Wieloletniej Prognozy Finansowej Gminy Daszyna na lata 2015 - 2030, Zarządzenia nr 11/2015 Wójta Gminy Daszyna z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie zmiany Wieloletniej Prognozy Finansowej Gminy Daszyna na lata 2015 - 2030 oraz uchwały nr VII/27/2015 Rady Gminy w Daszynie z dnia 4 marca 2015 r. w sprawie zmiany Wieloletniej Prognozy Finansowej Gminy Daszyna na lata 2015 - 2030, z powodu naruszenia art. 226 oraz art. 72 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.), w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego (Dz. U. nr 298, poz. 1767), z uwagi na nierealistyczne ustalenie: dochodów w latach 2015-2019, źródeł finansowania deficytu w roku 2015, wydatków na przedsięwzięcia majątkowe w latach 2015-2019, wielkości kwoty długu w latach 2015 - 2021. Kolegium stwierdziło, że pomiędzy Gminą Daszyna a Magellan S.A. doszło do zawarcia umowy leasingu, w której ryzyko i korzyści z tytułu własności są przeniesione na Gminę, jako korzystającego z rzeczy w rozumieniu § 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. Natomiast planowane wydatki zarówno majątkowe, jak i bieżące związane z realizacją przedsięwzięcia pod nazwą "Dzierżawa gruntu związanego z budową elektrociepłowni w Daszynie 2014-2021 oraz zakup dzierżawionego gruntu w 2021 roku" nie zostały ujęte w planowanej kwocie długu wykazanej w wieloletniej prognozie finansowej.

Wyrokiem z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 568/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, uwzględnił skargę Gminy Daszyna na uchwałę Kolegium RIO w Łodzi z dnia 6 marca 2015 r. nr 8/45/2015. Sąd stwierdził, że kryterium realistyczności wieloletniej prognozy finansowej adresowane jest do jednostki samorządu terytorialnego i nie pozwala z tego punktu widzenia zakwestionować podjętego aktu w trybie nadzoru przez RIO, albowiem wykracza poza ocenę podejmowaną w ramach zgodności jej treści z prawem. W ocenie sądu w sposób nieuprawniony organ zakwestionował także założenia wieloletniej prognozy finansowej dotyczące przewidywanych przedsięwzięć w zakresie wydatków i przychodów z powołaniem, że prognoza nie spełnia przymiotu realistyczności, co narusza art. 226 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 tej ustawy. Pobodnie nie doszło do naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych w powiązaniu z powołanym rozporządzeniem Ministra Finansów z 28 grudnia 2011 r., w szczególności § 3 pkt 2 traktującym o tytułach dłużnych. Sąd nie podzielił wyrażonej oceny, że umowa sprzedaży z dnia 24 października 2014 r. dwóch nieruchomości niezabudowanych pomiędzy Gminą a Spółką Magellan powinna być potraktowana jako umowa leasingu w jego postaci tzw. zwrotnej, a zatem klasyfikowana do tytułu dłużnego do grupy kredyty i pożyczki, stosownie do przywołanych wyżej przepisów.

Strona 1/7