Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny, Sędziowie NSA Jan Bała (spr.), Edward Kierejczyk, Protokolant Magdalena Rosik, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. N. Spółka z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1147/04 w sprawie ze skargi E. N. Spółka z o.o. w G. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie eksploatacji urządzenia radiowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. N. Spółki z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1147/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. N. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wyłączenia z eksploatacji nadajnika radiofonicznego.
W uzasadnieniu Sąd podał następujące motywy rozstrzygnięcia.
E. N. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na podstawie koncesji nr [...] Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 21 sierpnia 2001 r. uzyskała prawo rozpowszechniania programu radiowego pod nazwą "R. E. N.". Decyzją Przewodniczącej KRRiT z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] powyższa koncesja została zmieniona w części dotyczącej punktów VIII i XIX, równocześnie tą decyzją uchylono punkty XIV, XV i XVII decyzji koncesyjnej. Następnie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2003 r. sygn. akt II SA 1794/02 koncesja została uchylona.
Po powiadomieniu przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji o uchyleniu Spółce E. N. koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego, Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty wszczął postępowanie z art. 52 ust. l ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114 z późn. zm.), które umorzył decyzją z dnia [...] marca 2004 r. nr [...], uznając się niewłaściwym do prowadzenia postępowania karnego (rozpowszechnianie programu radiofonicznego bez prawa jego rozprowadzania), a następnie wszczął postępowanie z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 z późn. zm.) w sprawie nadawania programu radiofonicznego bez wymaganego pozwolenia radiowego. Decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] Prezes URTiP nakazał natychmiastowe wyłączenie z eksploatacji nadajnika radiofonicznego zainstalowanego w G., przeznaczonego do rozpowszechniania programu radiofonii analogowej o nazwie "R. E. N.".
Po rozpatrzeniu wniosku E. N. Sp. z o.o. o ponowne rozpatrzenie sprawy Prezes URTiP decyzją z dnia [...] maja 2004 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję. W uzasadnieniu m.in. wyjaśnił, że decyzja Przewodniczącej KRRiT z dnia [...] sierpnia 2003 r. była decyzją jedynie zmieniającą i nie może funkcjonować samodzielnie bez podstawowych postanowień koncesji, zawartych w decyzjach uchylonych przez NSA. Odnosząc się do zarzutu, iż decyzja dotyczy sprawy rozstrzygniętej już ostateczną decyzją (zarzut powagi rzeczy osądzonej), Prezes URTiP wskazał, iż zakończone postępowanie toczyło się w innej sprawie niż przedmiotowa, bowiem dotyczyło postępowania karnego z art. 52 ust. l ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114 z późn. zm.), podczas gdy przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte na podstawie ustawy Prawo telekomunikacyjne.
W skardze na powyższą decyzję E. N. Sp. z o.o. wniosła o jej uchylenie podnosząc, że Prezes URTiP wydał decyzję w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, czym naruszył przepisy art. 16 i art. 156 § l pkt 3 k.p.a., oraz zarzucając wydanie decyzji bez podstawy prawnej, bowiem decyzja z dnia 11 sierpnia 2003 r. jako decyzja ostateczna zastąpiła wszystkie poprzednie decyzje (uchylone) i jako jedyna wywołuje skutki prawne. Skarżąca zarzuciła ponadto naruszenie przepisu art. 97 § l pkt 4 k.p.a. poprzez niezawieszenie postępowania do czasu ostatecznego zakończenia postępowania koncesyjnego.