Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S.A. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 105/15 w sprawie ze skargi A. S.A. w Z. na postanowienie Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia przepisów z zakresu kolejnictwa 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. S.A. w Z. na rzecz Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 29 września 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 105/15 oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w Z. na postanowienie Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z [...] listopada 2014 r. o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego.
Przedstawiając stan sprawy, Sąd I instancji podał, że postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...], Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, działając na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. w związku z art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1594 ze zm., powoływanej dalej, jako: u.t.k.), odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie naruszenia przez B. przepisów z zakresu kolejnictwa z uwagi na nieposiadanie przez A. S.A. przymiotu strony w tym postępowaniu. Organ wskazał, że skarga A. S.A. z uwagi na poruszane w niej kwestie i zgłoszone zarzuty oraz powołane przepisy, dotyczy w istocie sposobu kalkulacji przez B. Sp. z o.o. stawek jednostkowych opłat podstawowych za dostęp do infrastruktury kolejowej, obowiązku przedstawienia Prezesowi UTK cennika do zatwierdzenia i obowiązku jego ogłaszania, niewłaściwego zastosowania przez B. Sp. z o.o. współczynników zwiększających stawki podstawowe, naliczania marży zysku i pobierania opłaty rezerwacyjnej, a także niezałączenia do cennika wykazu linii kolejowych z przyporządkowaniem im stawek. Organ wskazał, że w przedmiotowej skardze A. S.A. domagał się wydania decyzji w sprawie naruszeń opisanych w skardze i nakazanie ich usunięcia, nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności oraz nałożenie na B. Sp. z o.o. kary pieniężnej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Prezes UTK uznał, że powołane we wniosku spółki przepisy art. 33 ust. 2, ust. 3a, ust. 4, ust. 4c, ust. 5, ust. 6, ust. 7 w związku z ust. 8, ust. 9 oraz ust. 11 ustawy o transporcie kolejowym, a także § 11, § 12, § 13, § 16 ust. 2, § 18 ust. 1 i 2, § 16 ust. 1, 3 i 4 w związku z § 17 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 lutego 2009 r. w sprawie warunków dostępu i korzystania z infrastruktury kolejowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 35, poz. 274) nie stanowią podstawy do uznania spółki za stronę postępowania administracyjnego, bowiem nie zawierają one żadnych uprawnień lub obowiązków dla przewoźników kolejowych. Przepisy te dotyczą tylko i wyłącznie obowiązków zarządcy infrastruktury kolejowej, nie stanowią natomiast przepisu materialnoprawnego wskazującego na interes prawny A. S.A.
W ocenie organu A. S.A. dysponuje jedynie interesem faktycznym, przejawiającym się zainteresowaniem, co do innego sposobu kalkulacji przez B. Sp. z o.o. opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej, obniżeniem tych opłat czy ich ogłoszenia.
Rozpoznając wniosek spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy Prezes Urzędu Transportu Kolejowego nie podzielił zarzutów w nim podniesionych i postanowieniem z [...] listopada 2014 r. utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie.
Zdaniem organu, spółka nie posiada realnego, indywidualnego i opartego na konkretnym przepisie prawa materialnego, interesu prawnego w domaganiu się wszczęcia spornego postępowania. Odnosząc się do zarzutów spółki, organ stwierdził, że art. 13 ust. 1 pkt 5 u.t.k. jest przepisem o charakterze ustrojowym, określającym zakres obowiązków organu administracji publicznej i jako taki nie przewiduje żadnych uprawnień o charakterze osobistym dla wnioskującej spółki.