Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A] w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 7/18 w sprawie ze skargi [A] w W. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania oraz wykreślenia z rejestru działalności kantorowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [A] w W. na rzecz Prezesa Narodowego Banku Polskiego kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 21 marca 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 7/18, oddalił skargę I.A.P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania oraz wykreślenie z rejestru działalności kantorowej.
Przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności kantorowej i o wykreśleniu wpisu z rejestru działalności kantorowej wszczęto z urzędu, w związku ze stwierdzeniem - podczas kontroli przeprowadzonej w kantorze w CH [A]- rażącego naruszenia art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 679), polegającego na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z działalnością kantorową (sprzedaż 1 sztuki 5 g złotej sztabki, udokumentowana paragonem z [...] lipca 2016 r.) przez S.W. - nieposiadającego dokumentu potwierdzającego fachowe przygotowanie do wykonywania tych czynności, oraz na wykonywaniu działalności kantorowej w innych jednostkach (o wskazanych w decyzji lokalizacjach) bez wpisu do działalności kantorowej - z naruszeniem art. 11 ust. 1 Prawa dewizowego i art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2017 r. poz. 2168).
W wyniku dalszych kontroli jednostek prowadzonych przez skarżącą spółkę akcyjną organ stwierdził, że Prezes Zarządu M.M. złożył niezgodne ze stanem faktycznym oświadczenie, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy - Prawo dewizowe, co do jednostek, w których wykonywana jest działalność kantorowa i co do posiadania aktualnych zaświadczeń o niekaralności oraz dokumentów potwierdzających kwalifikacje do bezpośredniego wykonywania czynności związanych z działalnością kantorową osób, które wykonywały te czynności w wymienionych w uzasadnieniu decyzji lokalach.
Wobec powyższych ustaleń Prezes Narodowego Banku Polskiego (dalej: NBP) [...] sierpnia 2017 r. wydał decyzję zakazującą przedsiębiorcy - I.A.P. S.A. z siedzibą w W. - wykonywania działalności kantorowej i wykreślającą wpis przedsiębiorcy z rejestru działalności kantorowej, wskazując w podstawie prawnej rozstrzygnięcia art. 16 ust. 1 Prawa dewizowego w związku z art. 71 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Decyzję tę Prezes NBP - po ponownym rozpoznaniu sprawy - na podstawie art. 16 ust. 1 Prawa dewizowego oraz art. 127 § 3 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy.
Zdaniem organu bezspornym jest, że spółka nie posiada świadectwa ukończenia przez pana S.W. kursu obejmującego prawne i praktyczne zagadnienia związane z prowadzeniem działalności kantorowej w zakresie kupna i sprzedaży złota dewizowego i platyny dewizowej, a nazwisko tej osoby widnieje na paragonie dotyczącym sprzedaży złota dewizowego jako nazwisko osoby wystawiającej dokument - co dowodzi naruszenia w sposób rażący warunków wymaganych do prowadzenia działalności. Za bez znaczenia organ uznał fakt, że pan S.W. był zatrudniony w charakterze koordynatora sprzedaży, gdyż świetle treści art. 13 Prawa dewizowego nie ma prawnego znaczenia, w jakim charakterze przedsiębiorca zatrudnia osobę dokonującą czynności bezpośrednio związanych z wykonywaniem działalności kantorowej - istotny jest sam fakt dopuszczenia przez przedsiębiorcę osoby, która nie posiada fachowego przygotowania, do wykonywania czynności bezpośrednio związanych z wykonywaniem działalności kantorowej.