Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędziowie NSA Jan Bała (spr.) Andrzej Kuba Protokolant Karolina Polkowska po rozpoznaniu w dniu 10 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 2134/05 w sprawie ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz M. T. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 20 lutego 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 2134/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 15 września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 29 czerwca 2005 r.
M. T. w dniu 22 kwietnia 2004 r. złożył w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych zawierających do 4,5% alkoholu oraz piwa w barze "...", usytuowanym w przejściu podziemnym łączącym budynek Dworca PKS z Dworcem PKP Warszawa Zachodnia przy ul. [...] w Warszawie. Do wniosku tego załączył pozytywną opinię Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, umowę dzierżawy lokalu oraz zaświadczenie o wypisie do ewidencji działalności gospodarczej.
Pracownicy Biura Działalności Gospodarczej i Zezwoleń Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy przeprowadzili dwukrotnie wizytację lokalu wskazanego we wniosku, stwierdzając w protokołach z oględzin, że mieści się on w obiekcie komunikacji publicznej, co jest niezgodne z art. 14 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.).
Prezydent m.st. Warszawy decyzją z dnia 15 czerwca 2004 r. odmówił skarżącemu wydania zezwolenia, ponieważ lokal skarżącego znajduje się na terenie Dworca Zachodniego PKS, a zatem stanowi obiekt komunikacji publicznej. Ustawodawca w art. 14 ust. 1 pkt 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wykluczył natomiast możliwość udzielania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych między innymi w obiektach komunikacji publicznej.
M. T. wniósł odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, w którym podniósł, że poprzednio otrzymał już dwie decyzje pozytywne, na kolejne czteroletnie okresy, zezwalające na sprzedaż napojów alkoholowych oraz piwa w przedmiotowym lokalu w okresie od 1996 r. do 2000 r. i w okresie od 2000 r. do 2004 r. Powołał się też na pozytywną opinię wydaną przez Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych m.st. Warszawy. Ponadto skarżący stwierdził, że według niego przedmiotowy lokal gastronomiczny nie znajduje się w obiekcie komunikacji publicznej, lecz w pasażu handlowym, w przejściu podziemnym łączącym Dworzec PKS z Dworcem PKP Warszawa Zachodnia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia 24 maja 2005 r. uchyliło zaskarżoną decyzję Prezydenta m.st. Warszawy, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Prezydent m.st. Warszawy rozpoznając ponownie wniosek skarżącego, decyzją z dnia 29 czerwca 2005 r. po raz drugi odmówił M. T. wydania zezwolenia.
Skarżący ponownie odwołał się od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie. W uzasadnieniu odwołania zarzucił, że organ I instancji odwołując się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) dokonał wykładni rozszerzającej uznając, iż tunel, w którym usytuowany jest jego lokal, stanowi funkcjonalną całość Dworca Zachodniego PKS i PKP. Na poparcie swoich racji skarżący powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2005 r., wydany w podobnej sprawie, w którym Sąd stwierdził, że artykuł 14 ust. 1 pkt 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, jako ograniczający swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, musi być interpretowany ściśle, a więc jako obiekty komunikacji publicznej można traktować tylko te obiekty, które wprost, bez żadnych wątpliwości służą komunikacji publicznej.