Kontrola zgodności zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym dokonywana jest w granicach skargi kasacyjnej. Związanie podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że wskazanie przez stronę skarżącą naruszenia konkretnego przepisu prawa materialnego, czy też procesowego, określa zakres kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zatem sam autor skargi kasacyjnej wyznacza zakres kontroli instancyjnej wskazując, które normy prawa zostały naruszone. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma obowiązku ani prawa do domyślania się i uzupełniania argumentacji autora skargi kasacyjnej (por. wyrok NSA z dnia 6 września 2012 r., sygn. akt I FSK 1536/11, LEX nr 1218336).
Odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego należy wskazać, że dotyczą one niewłaściwego zastosowania art. 94a P.f. oraz art. 129b P.f. w zw. z art. 94a P.f. Skarżąca kasacyjnie spółka nie kwestionuje przy tym sposobu rozumienia art. 94a P.f. przez Sąd I instancji. Przeciwnie - stwierdza, że zgadza się z uzasadnieniem WSA w Warszawie, co do definicji reklamy aptek (v. str. 4 skargi kasacyjnej). Uzasadnienie wniesionego środka zaskarżenia zmierza natomiast do wykazania, że prowadzone przez organ postępowanie dowodowe nie było wystarczające dla przyjęcia, że w rozpatrywanej sprawie mamy czynienia z prowadzeniem niedozwolonej reklamy aptek. Nie ulega zatem wątpliwości, że zarzuty te wiążą się z zarzutami naruszenia przepisów postępowania. Uwzględniając, że zakwestionowanie niezastosowania lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego wymagałoby podważenia prawidłowości stanu faktycznego, czego w niniejszej skardze kasacyjnej skutecznie nie uczyniono, za nieuzasadnione należy uznać postawione zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego.
Z tych wszystkich powodów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 209 w związku z art. 204 pkt 2 i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 2 lit. c) w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 490) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804).