Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. WSA Jacek Kuza Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 lutego 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 2518/10 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę W. D. na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. Marszałek Województwa Ś. ustalił skarżącemu opłatę eksploatacyjną za wydobycie wapieni ze złoża "[...]" w I kwartale 2009 r. w wysokości 158.276 zł. Przyczyną wydania wskazanej decyzji była niezgodność pomiędzy ilością wydobytej kopaliny określoną na podstawie operatu ewidencyjnego zasobów złoża, a ilością wydobytej kopaliny wykazaną w kwartalnych informacjach przesłanych do organu koncesyjnego. W "Operacie ewidencyjnym zmian zasobów złoża wapieni dewońskich [...] za rok 2009" określono, że w tym roku wydobyto 638.326 ton wapieni, natomiast ze zsumowanych informacji kwartalnych za 2009 r. wynikało, że wydobyto o 202.471 ton wapieni mniej, niż określono w operacie. Na podstawie wyjaśnień W. D. organ przyjął, że 202.471 ton wapieni wydobyte zostało w I kwartale 2009 r., więc z wraz z ilością kopaliny wskazaną w informacji kwartalnej wydobyto, w ocenie organu, łącznie 247.306 ton wapieni.
W wyniku rozpoznania odwołania skarżącego od wskazanej decyzji, Minister Środowiska utrzymał ją w mocy. Organ II instancji uznał za niezasadny zarzut naruszenia art. 7, 77, 80 i 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.; dalej k.p.a.), ponieważ Marszałek Województwa Ś. w postępowaniu dokładnie wyjaśnił stan faktyczny, w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy oraz na jego podstawie ocenił okoliczności sprawy, a następnie wydając decyzję, zawarł w niej uzasadnienie faktyczne oraz prawne. Okoliczności, na których oparto zaskarżone rozstrzygnięcie zostały bowiem ustalone w trakcie kontroli. Wobec ustalonego większego wydobycia niż zgłoszone, organ koncesyjny stosownie do art. 84 ust. 10 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228 poz. 1947 ze zm.; dalej p.g.g.), na podstawie własnych ustaleń wydał decyzję, w której określił wysokość należnej opłaty eksploatacyjnej.
Organ przypomniał, że podstawą określenia wysokości opłaty eksploatacyjnej jest wielkość wydobycia kopaliny przedstawiona w kwartalnych informacjach i porównanie jej z rzeczywistym rocznym wydobyciem określanym w operacie ewidencyjnym, a organ koncesyjny może zweryfikować te wielkości. Stąd, w ocenie Ministra Środowiska, nie można podzielić interpretacji skarżącego, że przedsiębiorca przy dokonywaniu opłaty za dany kwartał określa ilość wydobytej kopaliny tylko szacunkowo i dopiero na koniec I kwartału następnego roku można stwierdzić, ile rzeczywiście zostało wydobytej kopaliny ze złoża w danym roku w związku z danymi zawartymi w operacie ewidencyjnym sporządzonym za wcześniejszy rok.
Organ wskazał, że decyzja określająca opłatę eksploatacyjną ma charakter wyłącznie deklaratoryjny, co oznacza, że wydana decyzja nie tworzy obowiązku zapłaty, ponieważ powstaje on na mocy art. 84 ust. 8 p.g.g. W związku z częściowym uregulowaniem opłaty za I kwartał 2009 r., zaległością w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749; dalej o.p.) jest wyłącznie część opłaty eksploatacyjnej będąca różnicą między opłatą należną, a uiszczoną w terminie. Od zaległości, zgodnie z art. 53 § 1 o.p., naliczane są od [...] maja 2009 r. odsetki za zwłokę. Wysokość odsetek nie jest jednak określana przez organ koncesyjny, dlatego też prawidłowym jest, że w decyzji określającej wysokość zaległości nie określono wysokości odsetek.