Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 26 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S.A. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 1178/20 w sprawie ze skargi A. S.A. w O. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie punktu aptecznego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. S.A. w O. na rzecz Głównego Inspektora Farmaceutycznego 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 13 listopada 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 1178/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S.A. w O. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z [...] stycznia 2020 r. w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie punktu aptecznego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła A. S.A. w O. (dalej "skarżąca"), wnosząc o jego uchylenie w całości oraz uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji, ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Skarżąca zrzekła się rozprawy.
Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej "p.p.s.a.") zarzuciła naruszenie prawa materialnego:
1) art. 31 ust. 3 i 22 w związku z art. 20 Konstytucji RP poprzez ich niewłaściwe zastosowanie sprowadzające się do przyjęcia, że art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1375; dalej "ustawa o zmianie "p.f.") wprawdzie obiektywnie ogranicza swobodę działalności gospodarczej, czyni to jednakże w dopuszczalnej przez Konstytucję formie i zakresie, podczas gdy zastosowane w kwestionowanym przepisie środki:
nie prowadzą i służą do zamierzonego celu - ochrony interesu publicznego poprzez zapewnienie dostępu do leków, nie są niezbędne dla ochrony interesu, z którym są powiązane, albowiem ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 974 ze zm.; dalej "p.f.") przewiduje inne instrumenty, które odpowiednio stosowane umożliwiają nadzór nad wywozem środków leczniczych za granicę oraz wyeliminowanie z rynku farmaceutycznego nieuczciwych podmiotów, skutki ograniczeń są nieproporcjonalne (nieadekwatne) do ciężarów nakładanych na przedsiębiorców.
2) art. 193 Konstytucji RP poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że na gruncie niniejszej sprawy brak jest wątpliwości natury konstytucyjnej, które wymagałyby skierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego zgodnie z żądaniem skarżącej, przy jednoczesnemu zaniechaniu wyjaśnienia w sposób rzetelny przedstawionych w skardze na decyzję GIF zarzutów co do braku zgodności z Konstytucją stosowanych przez WSA norm prawnych.
Ponadto skarżąca wniosła, na podstawie art. 193 Konstytucji RP, o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu RP pytania prawnego następującej treści: "Czy art. 11 ust. 2 Ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 1375) jest zgodny z. art. 20, art. 22 oraz z. art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, w zakresie w jakim uniemożliwia równoległe prowadzenie działalności leczniczej oraz działalność związanej z. obrotem produktami leczniczymi".
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie, o oddalenie wniosku o przedstawienie TK pytania prawnego oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Organ przyłączył się do wniosku skarżącej o nieprzeprowadzenie rozprawy.