Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie określenia kwoty podlegającej zwrotowi do budżetu państwa z tytułu pobrania dotacji w nadmiernej wysokości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia del. WSA Dariusz Skupień (spr.) Protokolant Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 16 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2389/10 w sprawie ze skargi Gminy O. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty podlegającej zwrotowi do budżetu państwa z tytułu pobrania dotacji w nadmiernej wysokości 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Gminy O. na rzecz Ministra Finansów kwotę 700 (słownie: siedemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6531 Dotacje oraz subwencje z budżetu państwa, w tym dla jednostek samorządu terytorialnego
Inne orzeczenia z hasłem:
Finanse publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2389/10 objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy O. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2010 r. w przedmiocie zwrotu do budżetu państwa dotacji pobranej w nadmiernej wysokości, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził od organu na rzecz Gminy O. zwrot kosztów postępowania.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że Wojewoda M. w dniu 16 marca 2010 r. po przeprowadzeniu w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w O. postępowania kontrolnego w zakresie struktury organizacyjnej ośrodka, kwalifikacji kadr i realizacji zadań z zakresu administracji rządowej i zadań własnych gminy wynikających z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.), wszczął z urzędu wobec Gminy O. postępowanie w sprawie zwrotu części dotacji celowej otrzymanej przez gminę w 2008 r. z budżetu państwa, a udzielonej na wypłatę dodatków dla pracowników socjalnych w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w O.

Decyzją z dnia 15 maja 2010 r. Wojewoda M. określił Gminie O. kwotę dotacji celowej podlegającej zwrotowi do budżetu państwa w wysokości 3 000 zł jako dotacji pobranej w nadmiernej wysokości w roku budżetowym 2008 wraz z odsetkami liczonymi od dnia stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia tj. od dnia 15 czerwca 2009 r. (dzień podpisania protokołu kontroli kompleksowej). W uzasadnieniu organ wskazał, że postępowanie kontrolne wykazało, iż jeden z pracowników socjalnych, zatrudnionych w GOPS w O., na którego był pobierany w 2008 r. z budżetu państwa i wypłacany zgodnie z dyspozycją art. 121 ust. 3a ustawy o pomocy społecznej dodatek do wynagrodzenia w wysokości 250 zł miesięcznie, nie powinien otrzymywać tego dodatku uwagi na fakt, że pracownik ten nie spełniał wymogów przewidzianych przepisami ustawy umożliwiających zatrudnienie go na tym stanowisku. Z tych powodów, zgodnie z dyspozycją art. 145 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 146 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), kwota ta jako dotacja pobrana w nadmiernej wysokości podlega zwrotowi i jest ustalana decyzją wojewody w przypadku, gdy zobowiązany sam nie dokona zwrotu dotacji w terminie określonym przepisami tej ustawy.

Decyzją z dnia 13 sierpnia 2010 r. Minister Finansów na mocy art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy decyzję Wojewody M. W uzasadnieniu podtrzymał wszystkie argumenty wskazane przez Wojewodę w zaskarżonej decyzji.

Skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 17 września 2010 r. złożyła Gmina O., reprezentowana przez Wójta Gminy.

Sąd I instancji uzasadniając swoje rozstrzygnięcie stwierdził, że organy naruszyły w sprawie przepisy prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Z brzmienia art. 121 ust. 3a ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym dodatek do wynagrodzenia przysługuje pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w samorządowej jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, do którego podstawowych obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, w tym przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki, Sąd wywiódł, że warunkiem otrzymania tego dodatku jest sam fakt świadczenia pracy i wykonywania określonych obowiązków przez pracownika. Jeżeli zatem w danej jednostce organizacyjnej będą zatrudnione osoby, które co prawda spełniają wszystkie wymagania do tego, aby być pracownikami socjalnymi w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej, lecz nie będą świadczyły pracy socjalnej w środowisku, z przeprowadzaniem wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki - dodatek nie będzie im przysługiwał, jest bowiem związany z charakterem obowiązków i czynności, nie samym faktem zatrudnienia na stanowisku pracownika socjalnego.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6531 Dotacje oraz subwencje z budżetu państwa, w tym dla jednostek samorządu terytorialnego
Inne orzeczenia z hasłem:
Finanse publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów