Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Gospodarki od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 maja 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 913/12 w sprawie ze skargi "P." Spółka z o.o. Spółki komandytowej w S. na informację Ministra Gospodarki z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu z budżetu Unii Europejskiej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz "P." Spółka z o.o. Spółki komandytowej w S. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt V SA/Wa 913/12, wydanym w sprawie ze skargi P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w S. na informację Ministra Gospodarki z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu z budżetu Unii Europejskiej, stwierdzono, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo. Przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Ministra Gospodarki.
Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego ustalonego przez Sąd pierwszej instancji:
W dniu [...] kwietnia 2009 r. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Spółka komandytowa w S., zwana "skarżącą", w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007 - 2013 Działanie 9.4 - Wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pt. "[...]".
Minister Gospodarki, pełniący funkcję Instytucji Pośredniczącej, pismem z [...] września 2010 r. poinformował skarżącą, że jej wniosek został odrzucony na etapie oceny merytorycznej II stopnia, gdyż nie spełniał kryteriów 1, 5 i 7. Od powyższej oceny skarżąca złożyła protest, który został negatywnie rozpatrzony w zakresie kryterium 1 i 7 (pismo Ministra Gospodarki z [...] grudnia 2010 r. nr [...]).
W wyniku odwołania wniesionego przez skarżącą Minister Rozwoju Regionalnego, pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej, pismem z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] pozytywnie rozpatrzył odwołanie i skierował wniosek do ponownej oceny merytorycznej II stopnia. W świetle akt sprawy najbardziej istotnym zagadnieniem jest kwestia spełnienia przez skarżącą Kryterium nr 7 - Zgodność projektu z wymaganiami prawa dotyczącego ochrony środowiska. W ocenie Instytucji Pośredniczącej stanowisko skarżącej w tym zakresie jest zasadne. Jak wskazano w obszernym uzasadnieniu spełnienie tego kryterium zależy od weryfikacji pełnej dokumentacji zgodnie z wytycznymi w zakresie postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięć współfinansowanych z krajowych lub regionalnych programów operacyjnych. Nieprawidłowe przeprowadzenie przez Ministra Gospodarki oceny kryterium nr 7 spowodowane było brakiem wezwania skarżącej do dołączenia wszystkich łączących się z tą sprawą dokumentów. Jak zauważono, w stanie prawnym obowiązującym w Polsce przed 15 listopada 2008 r. funkcjonowały rozwiązania, zgodnie z którymi nie było konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zostało to wyeliminowane ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.). Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 3 tej ustawy decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach należy uzyskać m.in. przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydawanej na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717). Jak wyjaśniono, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która jest rodzajem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji również przed uzyskaniem decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego należy uzyskać decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach.