Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Artur Adamiec (spr.) Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 3792/15 w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M.B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 3792/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że w dniu [...] lutego 2015 r. funkcjonariusze celni przeprowadzili kontrolę urządzania gier na automatach o niskich wygranych w lokalu znajdującym się w P. przy ul. [...], w trakcie której ujawniono dwa włączone do zasilania i gotowe do eksploatacji automaty do gier: [...] o numerze [...] oraz automat bez nazwy w czarnej metalowej obudowie o numerze [...]. W trakcie kontroli przeprowadzono oględziny zewnętrzne automatów oraz eksperyment polegający na odtworzeniu możliwości gry na automacie, który wykazał, że na automatach urządzane były gry w sposób niezgodny z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.). W toku dalszych czynności ustalono, iż właścicielem lokalu, w którym ujawniono sporne automaty był G. W., który wynajmuje lokal skarżącemu, który prowadzi w nim działalność związaną z automatami do gier pod firmą [...] M. B.
Naczelnik Urzędu Celnego w C. decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. o numerze [...] wymierzył M. B. karę pieniężną w wysokości 24.000 zł za urządzanie gry na automatach poza kasynem gry.
Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor IC decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podtrzymując stanowisko wyrażone w decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że w sprawie bezsporne jest, że automaty są urządzeniami elektronicznymi. Z oględzin zewnętrznych wynika, że posiadają one m.in.: monitory, przyciski do prowadzenia gier i są zasilane energią elektryczną, co świadczy o tym, że są to urządzenia elektroniczne. Bezsporne jest także, że gra organizowana była w celach komercyjnych. Z akt sprawy wynika, że ww. automaty udostępnione były publicznie, posiadały wrzutniki monet, akceptory banknotów, zaś warunkiem przystąpienia do gry było wpłacenie pewnej kwoty pieniędzy. Opierając się na zebranym w sprawie materiale dowodowym organ odwoławczy stwierdził, że prowadzone gry były grami losowymi, albowiem zatrzymanie obracania się bębnów następuje samoczynnie i zależy wyłącznie od programu gry zainstalowanego na automacie, co powoduje, że zatrzymanie bębnów w odpowiedniej konfiguracji jest wynikiem wyłącznie przypadku (gracz nie ma realnego wpływu na wynik gry). Czynnikiem o przeważającym wpływie na wynik gry jest losowość (przypadek). Gry na spornych automatach prowadzone były o wygrane rzeczowe, w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych Dyrektor Izby stwierdził w konsekwencji, że gry na spornych automatach wypełniają definicję gier na automatach w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Organ odwoławczy wskazał nadto, że strona nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry, ani innego zezwolenia, o którym mowa w ustawie o grach hazardowych. Strona nie prowadziła również działalności na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004r. Nr 4, poz. 27, z późn. zm.), tj. nie posiadała zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Organ zauważył, że z przepisów ustawy o grach hazardowych nie wynika w żaden sposób, aby osoby fizyczne nie mogły zostać ukarane za zachowanie niezgodne z przepisami ustawy. W szczególności, ustawodawca w żaden sposób nie uzależnia możliwości nałożenia kary pieniężnej z art. 89 tej ustawy od ewentualnej możliwości uzyskania zezwolenia lub koncesji. Strona skarżąca, nie będąc podmiotem o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o grach hazardowych., nie mogła dysponować koncesją na prowadzenie kasyna gry. Bezsporne jednak jest, że urządzała gry na automatach poza kasynem gry. Karze z art. 89 ustawy o grach hazardowych podlega bowiem każdy, kto urządza gry hazardowe wbrew przepisom ustawy. Skoro naruszenia przepisów niniejszej ustawy może dopuścić się zarówno osoba fizyczna, jak i prawna, to tym samym na każdą z nich może zostać nałożona kara pieniężna na mocy przepisów tej ustawy. Odnosząc się z kolei do zarzutów dotyczących niewłaściwego zastosowania przepisów uprzednio nienotyfikowanych, organ uznał je za bezzasadne. Zaznaczył, że ustawa o grach hazardowych została prawidłowo ogłoszona w Dzienniku Ustaw i weszła w życie w dniu 1 stycznia 2010 r. Istnieje zatem domniemanie konstytucyjności przedmiotowej ustawy i obowiązek jej stosowania, z którego może zwolnic organy państwa jedynie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające niezgodność z Konstytucją RP kwestionowanych przepisów.