Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Barbara Mleczko-Jabłońska Protokolant Sylwia Koszewska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Gminy [A.] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 711/14 w sprawie ze skargi [B.] Spółki z o.o. w B. na uchwałę Rady Gminy [A.] z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Rady Gminy [A.] na rzecz [B.] Spółki z o.o. w B. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 30 grudnia 2014 r. o sygn. akt II SA/Wr 711/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [A.] Spółki z o.o. w B. (dalej: Spółka) na uchwałę Rady Gminy [B.] (dalej: Rada) z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków orzekł, że uchwała została wydana z naruszeniem prawa.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Uchwałą z dnia [...] listopada 2013 r. o wskazanym numerze Rada, działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej: u.s.g.), art. 24 ust. 1 w zw. z art. 23, art. 25 i art. 27 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.; dalej: ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu) w zw. z § 6, 7 i 19 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 127, poz. 886; dalej: rozporządzenie), odmówiła zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzenia ścieków na okres [...], przedłożonej we wniosku Spółki. Uchwała nie została uzasadniona.
W dniu [...] stycznia 2014 r. Wojewoda [...] skierował do Rady sygnalizację, w której na podstawie art. 91 ust. 4 u.s.g. stwierdził, że Rada podjęła powyższą uchwałę z nieistotnym naruszeniem prawa, nieskutkującym stwierdzeniem jej nieważności. Wojewoda wyjaśnił, że przepisy ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu zobowiązują Radę do uzasadnienia uchwały, niemniej jednak brak uzasadnienia przedmiotowej uchwały nie narusza prawa w sposób istotny, bo uchwałą [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. Rada, w identycznym stanie faktycznym i prawnym, odmówiła zatwierdzenia tożsamego wniosku Spółki, dotyczącego okresu [...]. Wówczas Rada wyjaśniła, że wniosek opracowano niezgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 23 i 25 cyt. ustawy w zw. z § 6 pkt 1 lit. a) i § 7 rozporządzenia poprzez wliczenie do kosztów świadczenia usług wodociągowych i kanalizacyjnych amortyzacji w wysokości niepomniejszonej o taką ich część, która jest równa kwotowo otrzymanej dotacji. Jak przyjął Wojewoda, obydwa wnioski Spółki w taki sam sposób naruszały przepisy prawa, więc brak uzasadnienia uchwały z dnia [...] listopada 2013 r. jest naruszeniem prawa, ale nieistotnym, bo ta uchwała przyjęła takie samo uzasadnienie, jak uchwała poprzednia.
Pismem z dnia [...] lipca 2014 r. Spółka wezwała Radę do usunięcia naruszenia prawa, a z uwagi na brak odpowiedzi, Spółka wniosła skargę do sądu administracyjnego, domagając się stwierdzenia nieważności wskazanej wyżej uchwały. Skarżąca argumentowała, że zasadność ujmowania w taryfach amortyzacji bilansowej potwierdziło Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju oraz Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w odpowiedziach na zapytania Spółki w tej kwestii. Skarżąca podkreśliła także, że ujmowanie w cenach taryfowych amortyzacji podatkowej zagraża trwałości finansowej projektu - "[...]" i może doprowadzić do zwrotu ok. 50 mln euro otrzymanej dotacji.