Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 880/16 w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz Spółki A 560 zł (pięćset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z 26 października 2016 r. (sygn. akt VI SA/Wa 880/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA"), działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej zwanej "ppsa"), oddalił skargę Spółki A (dalej zwanej "Skarżącą") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie (dalej zwanego "SKO") z [...] lutego 2016 r. (nr [...]) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.

WSA orzekał w następującym stanie sprawy.

Decyzją z [...] października 2008 r. (nr [...]) SKO, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej zwanej "kpa"), orzekło o uchyleniu w całości decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z [...] lutego 2008 r. (nakładającej na poprzednika prawnego Skarżącej - Spółkę B - karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia) i o umorzeniu postępowania organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w toku postępowania przez organem I instancji, jak też przed SKO nie została wyjaśniona okoliczność, czy Spółka B zajęła pod reklamę grunt znajdujący się w pasie drogowym, czy też reklama została posadowiona na terenie stanowiącym przedmiot umowy dzierżawy z [...] kwietnia 2007 r. W konsekwencji SKO uznało, że nie została wyjaśniona podstawowa okoliczność, od której zależy możliwość nałożenia kary za zajęcie pasa drogowego.

Pismem z 1 grudnia 2014 r. SKO poinformowało Spółkę B o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z [...] października 2008 r.

Decyzją z [...] lutego 2015 r. SKO stwierdziło nieważność swojej decyzji z [...] października 2008 r. Zdaniem SKO, błędne ustalenie stanu faktycznego lub brak ustalenia stanu faktycznego przez organ I instancji nie oznacza bezprzedmiotowości postępowania, lecz konieczność powtórzenia tego postępowania. Wobec tego w sprawie zakończonej decyzją z [...] października 2008 r. istniała konieczność uchylenia decyzji Prezydenta m.st. Warszawy w trybie kasatoryjnym, a nie uchylenia tej decyzji i umorzenia postępowania.

Skarżąca złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (wskazując, że doszło do połączenia Skarżącej z Spółką B przez przejęcie). Zarzuciła naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 kpa (również w zw. z art. 138 § 1 pkt 2, art. 105 § 1 i art. 77 § 1 kpa) m.in. przez uznanie, że umorzenie postępowania decyzją z [...] października 2008 r. - zamiast wydania decyzji kasatoryjnej - stanowiło rażące naruszenie prawa.

Decyzją z [...] lutego 2016 r. SKO utrzymało w mocy swoją decyzję z [...] lutego 2015 r. Wskazało, że w świetle art. 138 § 1 pkt 2 zdanie drugie kpa uchylenie decyzji w całości i umorzenie postępowania I instancji dopuszczalne jest tylko w sytuacji, gdy decyzja organu I instancji została wydana w postępowaniu, które należało uznać za bezprzedmiotowe, a także w przypadku, kiedy nie istnieje już podmiot, który wszczął postępowanie, a rodzaj sprawy administracyjnej wyklucza wstąpienie na miejsce tego podmiotu jego następców prawnych. SKO stwierdziło, że decyzja z [...] października 2008 r. została wydana w związku z nieuzupełnieniem przez organ I instancji akt w żądanym zakresie, a w decyzji tej zwrócono uwagę na konieczność przeprowadzenia przez organ I instancji postępowania wyjaśniającego oraz zebrania pełnego materiału dowodowego, a także zawarto wskazania co do dalszego toku postępowania, stwierdzając że: "Organ ponownie rozpatrując sprawę powinien ustalić w sposób niebudzący wątpliwości czy kara za zajęcie pasa drogowego jest zasadna, a następnie wydać decyzję zawierającą wszystkie niezbędne elementy". Oznacza to, że intencją SKO było wówczas wydanie decyzji na podstawie art. 138 § 2 kpa, tj. uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, a nie uchylenie decyzji i umorzenie postępowania w sprawie, a zatem wydanie decyzji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa w sposób rażący naruszyło ten przepis. Zdaniem SKO, rozstrzygnięcie zawarte w decyzji z [...] października 2008 r. pozostaje w oczywistej sprzeczności z uzasadnieniem tej decyzji, co skutkuje naruszeniem także zasad ogólnych postępowania administracyjnego określonych w rozdziale 2 kpa, a to powoduje, że w obrocie funkcjonuje decyzja, co do której istnieje poważna niepewność co do faktycznej treści rozstrzygnięcia. W konsekwencji SKO uznało, że zasadne było stwierdzenie nieważności decyzji z [...] października 2008 r.

Strona 1/6