Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia del. WSA Barbara Stukan-Pytlowany (spr.) Protokolant Marta Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 października 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 758/10 w sprawie ze skargi "A." S.A. w K. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 8 października 2010 r. akt V SA/Wa 758/10, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. S.A. w K. (dalej: skarżąca Spółka) na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej (dalej: Minister, organ II instancji) z dnia [...] stycznia 2010 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis uchylił zaskarżone postanowienie.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. Państwowy Fundusz Rehabilitacji osób niepełnosprawnych w W. (dalej: organ I instancji, PFRON) odmówił wydania zaświadczenia o pomocy de minimis na dzień 21 listopada 2008 r. w kwocie 365,84 zł, (96,31 euro), na dzień 19 grudnia 2008 r. w kwocie 73,16 (17,79 euro), na dzień 24 marca 2009 r. w kwocie 286,65 zł (81,12 euro). Uzasadniając organ wyjaśnił, iż przedstawiona przez skarżącą Spółkę i będąca dowodem poniesienia wydatku dokumentacja wskazywała, że wydatek ten został pokryty ze środków nie pochodzących z rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej: ZFRON).
Po rozpatrzeniu zażalenia Spółki Minister Pracy i Polityki Społecznej postanowieniem z dnia [...] stycznia 2010 r. utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Analizując materiał dowodowy organ II instancji stwierdził, iż zaświadczenie potwierdzające charakter pomocy de minimis uzyskanej przez pracodawcę (w wyniku wydatkowania poakcesyjnych środków publicznych z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych) może być wystawione, gdy zostały poniesione wydatki zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r., Nr 14, poz. 92 ze zm. dalej: ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych), a także zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r., Nr 245, poz. 1810 ze. zm.) Minister wskazał ponadto, iż z dokumentów przedstawionych przez stronę wynikało, iż wydatki zostały dokonane z rachunku bieżącego. Następnie dokonano przelewu środków z konta zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na rachunek bieżący odwołującej się strony. Minister uznał, że katalog wydatków ZFRON, poza tym, że nie wymienia jako wydatku przelewu środków z konta ZFRON na konto obrotowe, dotyczy finansowania wydatków, a nie ich refundacji z konta ZFRON. Ponieważ wydatki zostały poniesione ze środków nie będących środkami publicznymi, lecz prywatnymi, nie dotyczą ich reguły pomocy publicznej. Oznacza to w ocenie organu, że nie może zostać wydane zaświadczenie o pomocy de minimis, gdyż taka pomoc nie została udzielona.
Powyższe postanowienie organu II instancji zostało zaskarżone przez stronę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd I instancji uznał, iż skarga była zasadna i zasługiwała na uwzględnienie. Argumentując stanowisko Sąd wskazał, iż przedmiotem sporu w sprawie była kwestia prawidłowości dysponowania środkami z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na tle regulacji dotyczących warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej obowiązujących na datę wydatku (pokrycia z konta ZFRON.). Dalej WSA powtórzył za organami, iż status zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych reguluje ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W sprawie poza sporem była kwestia prawidłowości celu przeznaczenia środków z funduszu ZFRON, bowiem organy nie kwestionowały faktu, że poniesione wydatki były zgodne z przepisami dotyczącymi warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej.