Skarga kasacyjna na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na świadczenie usług płatniczych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Grzegorz Wałejko protokolant Justyna Mordwiłko-Osajda po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie delegowanego do Prokuratury Regionalnej w Warszawie Krzysztofa Kosieradzkiego skargi kasacyjnej Komisji Nadzoru Finansowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 4/20 w sprawie ze skargi W.pl S.A. w W. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 29 października 2019 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na świadczenie usług płatniczych 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od A. G. S.A. w W. (poprzednio W.pl S.A. w W.) na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/14

Wyrokiem z dnia 29 października 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 4/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) z siedzibą w Warszawie na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia(...). w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na świadczenie usług płatniczych, uchylił zaskarżoną decyzję.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Komisja Nadzoru Finansowego decyzją z dnia (...) r. cofnęła wydane decyzją z dnia (..)r. zezwolenie na świadczenie przez (...) z/s w (...) (dalej także: "(...)" lub "spółka", "skarżąca") usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej.

Podstawą prawną zaskarżonej decyzji stanowił art. 69 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 64 ust. 1 pkt 3, art. 69 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 201 1 r. o usługach płatniczych (j.t. Dz. U. z 2019 r. poz. 659 z późn. zm. dalej: "u.u.p.") oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (jt. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej: "k.p.a.") w związku z art. 11 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (jt. Dz. U. z 2019 r. poz. 298 z późn. zm.).

Zezwolenie na świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej zostało udzielone skarżącej decyzją Komisji Nadzoru Finansowego z dnia (...) r. Zakres usług płatniczych, do świadczenia których skarżąca została uprawniona obejmował świadczenie usług przekazu pieniężnego.

Pismem z dnia (...) r. Komisja Nadzoru Finansowego (dalej: "KNF") poinformowała stronę o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie cofnięcia jej zezwolenia na świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej, w związku z podejrzeniem zaprzestania spełniania wymogów, od których uzależnione jest wydanie zezwolenia w związku z art. 64 ust. 1 u.u.p. Podejrzenie zaistnienia przesłanek do cofnięcia zezwolenia wynikało z powziętych przez KNF informacji pozyskanych od Prokuratury Regionalnej w Warszawie co do złożonego zawiadomienia Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (dalej: "GllF") z dnia (...) r. na podstawie art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego oraz art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1115, z późn. zm.). Wskazane w zawiadomieniu osoby są podejrzane o popełnienie przestępstwa polegającego na podejmowaniu w porozumieniu z innymi osobami czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia środków pieniężnych znacznej wartości lub też miejsca ich umieszczenia, wykrycia, zajęcia albo orzeczenia przepadku. tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 299 § 1 i 5 Kodeksu karnego. GIIF poinformował, że wskazane w zawiadomieniu osoby dokonały za pośrednictwem spółki po kilkaset transakcji wpłat gotówkowych przez kilkudziesięciu stałych kontrahentów pochodzących m.in. z Chin, Hongkongu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a pewna ich część została zrealizowana na rzecz podmiotów z USA bądź krajów Afryki. GIIF opisał także model biznesowy spółki, wskazując na posiadanie wyłącznie jednego stacjonarnego punktu kasowego zlokalizowanego w Warszawie, który w żaden sposób nie jest oznaczony. Natomiast adres punktu przekazywany jest wyłącznie wybranym klientom z wąskiego kręgu dysponentów. Po przyjęciu środków pieniężnych, spółka transportuje gotówkę do jednego z banków prowadzącego dla niej rachunek płatniczy, wpłaca środki na ten rachunek i zleca dokonanie przelewu transgranicznego na rzecz beneficjenta wskazanego w zleceniu transakcji (np. na odbiorcę w Chinach). Zdarza się, iż zlecenie przekazu dokonywane jest przed przetransponowaniem środków do banku (w tej sytuacji rachunek bankowy spółki obciążany jest uprzednio). GIIF ustalił, że spółka nie prowadzi rachunków rozliczeniowych dla klientów, dla banku przeprowadzającego transakcję jest to transakcja instytucji płatniczej, a tym samym dane o faktycznym płatniku pozostają ograniczone do tych znajdujących się w tytule przelewu. Organ wskazał również, że transakcje zlecone zza pośrednictwem spółki transakcje zlecone były przez podmioty zajmujące się obrotem tekstyliami na terenie (...) i dotyczą środków pochodzących z przestępstw. Działania polegające na szybkim transferze środków pozyskanych z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł finansowania do krajów azjatyckich, europejskich, jak i afrykańskich, mają na celu utrudnienie odpowiednim służbom stwierdzenie przestępczego pochodzenia lub miejsca umieszczenia środków pochodzących z przestępstwa określonego w art. 299 § 1 Kodeksu karnego - polegającego na przyjmowaniu oraz przekazywaniu wartości majątkowych pochodzących z korzyści związanych z popełnianiem przestępstw karno-skarbowych. Wskazane w zawiadomieniu podmioty głównie prowadzą działalność w przedmiocie sprzedaży hurtowej, która zaliczana jest do tzw. branż ryzyka, z uwagi na niezrealizowanie zobowiązań podatkowych w pełnej wysokości, w związku z niewykazywaniem obrotu do opodatkowania. W ocenie GIIF analiza zawartych w zawiadomieniu informacji wskazuje na pranie pieniędzy m.in. poprzez:

Strona 1/14