Skarga kasacyjna na decyzję SKO w K. w przedmiocie zwrotu podatku od środków transportowych za 2003 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA (delegowany) Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 291/06 w sprawie ze skargi L. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 6 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podatku od środków transportowych za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 291/06) oddalił skargę L. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 6 grudnia 2006 r. w przedmiocie zwrotu podatku od środków transportowych za 2003 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2002 r., Nr 9, poz. 84 ze zm.) podatnikom wykorzystującym środki transportu w dowozie i odwozie na maksymalną odległość w linii prostej do 150 km na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w transporcie kombinowanym, przysługuje zwolnienie od podatku od środków transportu. W ocenie Sądu pierwszej instancji, z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że podatnik w 2003 r. nie był uprawniony do tego zwolnienia, bowiem nie korzystał z usług kolei. O tym, że korzystanie to jest konieczne do zwrotu podatku od środków transportu świadczy treść art. 11a ust. 2 cytowanej ustawy, w którym to przepisie ustawodawca uzależnia wysokość tego zarzutu od ilości jazd z ładunkiem lub bez wykonywanych przez środek transportu w przewozie koleją w danym roku podatkowym.

W skardze kasacyjnej L. H. zarzucił wyrokowi naruszenie przepisu art. 11a pkt 1 i 2 w związku z art. 4 pkt 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez ich błędną interpretację polegającą na przyjęciu, że koniecznym do zwrotu podatku jest aby środek transportu podatnika korzystał z usług kolei w transporcie kombinowanym.

Powołując się na przedstawioną podstawę skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wywodzi, że zgodnie z art. 11 a pkt 1 cytowanej ustawy podatnikowi przysługuje zwrot zapłaconego podatku od środków transportu, które są wykorzystywane do wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym. Skoro ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera definicji transportu kombinowanego to zdaniem skarżącego, należy posłużyć się definicją legalną transportu kombinowanego a także w ramach tej definicji ustalić co oznacza słowo "przewóz" zawarte w art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym. Stwierdził, że zgodnie z definicją zawartą w w/w przepisie transport kombinowany to przewóz rzeczy. Ustawodawca wymienia w jakich środkach transportowych mają być rzeczy przewożone, a także i to że przewożone rzeczy w początkowym lub końcowym przewozie korzystają z drogi, a na innym odcinku z usług kolei. Natomiast odcinek przewozu początkowego lub końcowego oznacza przewóz pomiędzy punktem gdzie rzeczy są załadowane i najbliższą, odpowiednią kolejową stacją załadunkową dla odcinka początkowego oraz pomiędzy najbliższą, odpowiednią kolejową stacją wyładunkową a punktem, gdzie są wyładowywane dla końcowego odcinka.

Strona 1/3