Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sylwester Marciniak, Sędziowie NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA del. Małgorzata Jarecka (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Kołtan, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2004 r. sygn. akt III SA/Wa 806/04 w sprawie ze skargi Alicji i Henryka T. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 27 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997 r. i 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na rzecz Alicji i Henryka T. kwotę 135 /słownie: sto trzydzieści pięć/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 4 października, III SA/Wa 806/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone przez Alicję i Henryka T., decyzje Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 27 lutego 2003 r., (...) oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997 r. i 1998 r.
Sąd ustalił, że w stosunku do małżonków T. za lata podatkowe 1997 i 1998 zostały wydane: decyzje: Urzędu Skarbowego w D. z dnia 23 czerwca 2003 r. w przedmiocie określenia wysokości nadpłaty w podatku dochodowym oraz decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 23 lipca 2003 r. w przedmiocie zobowiązań podatkowych.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji z 23 lipca 2003 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1997 i 1998, zarzucając im, że zostały wydane w sytuacji, gdy o zobowiązaniu rozstrzygnięto już w innych wcześniejszych decyzjach tj. z dnia 23 czerwca 2003 r określających wysokość nadpłaty. Wskazali, że powyższe powoduje, iż spełniona jest przesłanka z art. 247 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U nr 137 poz. 926 ze zm., zwanej dalej o.p/.
Zaskarżonymi decyzjami Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy własne decyzje z dnia 18 grudnia 2003 r. (...) odmawiające stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych z dnia 23 lipca 2003 r. (...) wydanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej /dalej: Dyrektor UKS/ w W. w zakresie zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1997 i 1998.
W uzasadnieniach wskazał, że w sprawach nie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 247 o.p., a decyzje określające zobowiązania podatkowe wydane po decyzyjnym stwierdzeniu nadpłat za te same okresy rozliczeniowe, nie skutkują naruszeniem zasady powagi rzeczy osądzonej.
W skargach do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pełnomocnik Skarżących zażądał uchylenia zaskarżonych decyzji. Zarzucił, że zarówno w postępowaniu kontrolnym zakończonym decyzjami Dyrektora UKS w W., jak i nadzwyczajnym prowadzonym przez GIKS rażąco naruszono przepisy art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2. art. 84 i art. 217 Konstytucji RP, art. 4, art. 5, art. 6, art. 13 1, art. 21 3, art. 53, art. 59 1 pkt 1, art. 120, art. 165 1, art. 181 i 193 w związku z art. 3 pkt 4, art. 207 ordynacji podatkowej, art. 31 w związku z art. 13 i art. 24 oraz art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /dalej: u.k.s./, jak również art. 22 ust. 1 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /dalej: u.p.d.o.f./.
Pełnomocnik podniósł zarzut naruszenia art. 247 par. 1 pkt 2, 3 i 4 o.p. podkreślając, że zachodzi res iudicata w odniesieniu do decyzji określających wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1997 i 1998.