Skarga kasacyjna na decyzję SKO w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. (...) ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 rok,
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Antoni Hanusz, Marek Kołaczek (spr.), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 419/03 w sprawie ze skargi Ireny B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 9 października 2002 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia 24 stycznia 2001 r. (...) ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 rok, 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od skarżącej na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. kwotę 220 /dwieście dwadzieścia/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/12

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 lutego 2005 r. I SA/Wr 419/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 9 października 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia 24 stycznia 2001 r. nr ewid. (...) ustalającej podatek od nieruchomości za 2001 r.

W uzasadnieniu tego wyroku w pierwszej kolejności streszczono przebieg postępowania podatkowego a następnie przedstawiono argumentację organu odwoławczego zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji. W tych ramach wyjaśniono, że na podstawie umowy z dnia 28 listopada 1994 r. Irena i Leopold B. wynajęli od Gminy W. lokal użytkowy o powierzchni 250,54 m2 w R. nr 52 w W. na czas oznaczony do dnia 27 listopada 1999 r., przedłużony aneksem z dnia 16 czerwca 1999 r. do dnia 27 listopada 2003 r.

W dniu 9 kwietnia 2001 r. doręczono stronie decyzję Prezydenta W. z dnia 24 stycznia 2001 r. o numerze ewidencyjnym (...) w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 200l r. w wysokości 3.973,60 zł. Od decyzji tej nie wniesiono odwołania, natomiast w dniu 9 października 2001 r. podatnicy skierowali do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. wniosek z dnia 5 października 2001 r. o stwierdzenie jej nieważności, nie precyzując szerzej argumentów, mających uzasadniać to żądanie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 10 kwietnia 2002 r. (...) odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia 24 stycznia 2001 r. podnosząc, że nie naruszała ona prawa w sposób rażący w rozumieniu art. 247 par. l pkt 3 Ordynacji podatkowej. Stwierdzono, że zgodnie z przepisem art. 2 ust. l pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ podatek od nieruchomości ciążył na wszystkich osobach fizycznych, osobach prawnych oraz jednostkach organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, będących posiadaczami nieruchomości albo obiektów budowlanych nie złączonych trwale z gruntem, stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, jeżeli posiadanie wynikało z umowy zawartej z właścicielem. Przepis ten budził wątpliwości w orzecznictwie, w związku z czym Naczelny Sąd Administracyjny podjął w dniu 25 czerwca 2001 r. uchwałę w składzie pięciu sędziów FPK 4/00, aby je wyjaśnić. Stojąc na gruncie tej uchwały przyjąć należy, że decyzja Prezydenta Wrocławia wymierzająca podatek od nieruchomości od lokalu użytkowego zajmowanego na podstawie umowy najmu i niewyodrębnionego prawnie, jest niezgodna z prawem, nie można jednak uznać, aby naruszała prawo w sposób rażący. Powołano orzeczenia sądowoadministracyjne, w których przedstawiono pogląd, iż rażące naruszenie prawa jest wyrazem ewidentnego i jasno uchwytnego błędu w interpretacji prawa, a odmienność wykładni budzących wątpliwości przepisów prawa nie może być podstawą żądania stwierdzenia nieważności decyzji, których podstawą były takie przepisy.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze