Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej orzekającej o odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości podatkowe
Uzasadnienie strona 3/17

3) niewłaściwe zastosowanie art. 24 § 1 ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r. w związku z art. 249 § 1 O.p. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r.) poprzez odmowę wszczęcia postępowania, choć żądanie stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji może nastąpić w okresie 5 lat, a nie jednego roku od wydania decyzji, a tym samym z pewnością od jej ewentualnego doręczenia nie upłynęło 5 lat;

4) naruszenie art. 122 w związku z art. 191 O.p. poprzez zaniechanie poczynienia ustaleń w przedmiocie skuteczności doręczenia decyzji objętej wnioskiem o stwierdzenie nieważności.

W uzasadnieniu odwołania wskazał, iż z przepisu art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych wynika, że od dnia 1 września 2003 r. organem właściwym do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Izby Skarbowej w B. z dnia 21 lutego 2001 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w B., a nie Minister Finansów.

Natomiast użyty w przepisie art. 24 § 1 ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r. zwrot "żądania podlegają rozpatrzeniu w terminie określonym w (...)" wyraża normę wskazującą przepisy właściwe dla określenia czasu załatwienia sprawy, a nie właściwe dla określenia czasu, w którym można występować z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji. Termin właściwy do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji nie mieści się ani w pojęciu trybu rozpoznania żądania, ani w pojęciu zasad rozpoznania żądania. Zdaniem pełnomocnika Skarżącej na interpretację dokonaną przez Ministra Finansów nie pozwalają zasady wykładni językowej, a także celowościowej i systemowej.

Ponadto pełnomocnik podniósł, że złożony do Dyrektora Izby Skarbowej w B. wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją Izby Skarbowej w B. z dnia 21 lutego 2001 r. powinien być rozpatrzony przed wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji.

1.8. Minister Finansów wskazaną na wstępie decyzją utrzymał w mocy powyższą decyzję wydaną w pierwszej instancji.

W uzasadnieniu stwierdził, że zarzuty odwołania są bezzasadne, ponieważ skarżona decyzja nie narusza prawa. Organ wskazał, iż podstawowe znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma treść art. 24 § 1 ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r., zgodnie z którym żądania uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji, która stała się decyzją ostateczną przed dniem 1 stycznia 2003 r., podlegają rozpatrzeniu w trybie, na zasadach i w terminach określonych w przepisach ustawy - Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r., tj. przed 1 stycznia 2003 r.

Strona 3/17
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów