Powyższe stanowisko oznacza, że nieusprawiedliwione były zarzuty skargi dotyczące naruszenia przepisów art. 145 § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 151 P.p.s.a. polegające na nieuwzględnieniu w ramach kontroli zaskarżonej decyzji dokonanej na podstawie art. 3 § 1 i 2 pkt 1 P.p.s.a. - naruszeń art. 24 § 1 ustawy z dnia 12 września 2002 r. oraz art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r.
Przepisy tych ustaw zostały prawidłowo zinterpretowane, a stosując się do przepisu przejściowego, tj. art. 24 § 1 ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r. właściwy do załatwienia wniosku strony organ prawidłowo, w oparciu o art. 249 § 1 O.p. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, z uwagi na złożenie żądania w tym przedmiocie po upływie roku od doręczenia decyzji ostatecznej.
Z powoływanego przepisu art. 24 § 1 ustawy zmieniającej z dnia 12 września 2002 r. wynika bowiem, że żądanie w sprawie stwierdzenia nieważności podlega rozpatrzeniu w trybie i w terminach określonych w Ordynacji podatkowej w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2002 r.
W ustawie tej terminy dotyczące rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności zamieszczone są:
1) w art. 247 § 2 - przepis ten przewidywał odmowę stwierdzenia nieważności, gdyby wydanie decyzji w tej sprawie nastąpiło po upływie terminów przewidzianych w art. 66 lub art. 70 O.p.,
2) w art. 249 § 1 przewidującym odmowę wszczęcia postępowania w razie złożenia żądania po upływie roku od dnia doręczenia decyzji ostatecznej,
3) w art. 250 § 1 i 2 regulującym sposób i termin załatwienia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji wydanych na podstawie przepisów, których niekonstytucyjność stwierdził Trybunał Konstytucyjny.
Wobec tego, że art. 24 § 1 ww. ustawy z 12 września 2002 r. odsyłał ogólnie do terminów określonych w O.p. w zakresie stwierdzenia nieważności decyzji, brak jest uzasadnienia dla niezastosowania w sprawie terminu dla złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności ustalonego w art. 249 § 1 O.p.
Z powyższych rozważań wynika, że w zaskarżonym wyroku prawidłowo uznano zaskarżoną decyzję za zgodną z prawem, a podniesione w skardze kasacyjnej podstawy zaskarżenia wyroku nie są usprawiedliwione, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a. orzekł o jej oddaleniu. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 P.p.s.a.