Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "L. " sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2779/15 w sprawie ze skargi "L." sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "L. " sp. z o.o. z siedzibą w W.na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 2 700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/12

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2779/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. Podstawą prawną orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.); dalej: "p.p.s.a.".

W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. stwierdził, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że transakcje skarżącej z I. Sp. o.o. nie wystąpiły, a wystawione przez ten podmiot faktury są nierzetelne i nie stwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, wobec czego spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 87 167,30 zł. W konsekwencji, organ kontroli skarbowej decyzją z dnia 28 kwietnia 2015 r. określił spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. w wysokości 1 306 953 zł.

W odwołaniu od decyzji spółka wniosła o jej uchylenie w całości i o umorzenie postępowania w sprawie, alternatywnie o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi kontroli skarbowej do ponownego rozpoznania.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu odwołania, wskazaną na wstępie decyzją z dnia 6 sierpnia 2015 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Na decyzję organu odwoławczego spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając naruszenie:

1) art. 122 w zw. z art. 187 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613); dalej: "O.p.", poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego i zaniechanie przeprowadzenia wyczerpującego postępowania dowodowego, w szczególności:

- ustalenia stanu faktycznego przede wszystkim na podstawie pośrednich źródeł dowodowych, tj. materiałów zgromadzonych w toku śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w L. (sygn. akt [...]), w tym protokołów wyjaśnień A.W., M.U., A.C. oraz J.Z. złożonych bez rygoru odpowiedzialności karnej za wyjaśnianie nieprawdy, w warunkach realizacji przysługującego podejrzanym prawa do obrony;

- uznania, że przedstawiciele spółki działali w stanie wyłączającym dobrą wiarę oraz, że mieli świadomość braku podstaw do zaliczenia kwot uwidocznionych na fakturach od spółki I. w ciężar kosztów uzyskania przychodów;

- nieuwzględnienia zeznań przedstawicieli spółki o wykorzystywaniu towarów zakupionych od spółki I. przy budowie centrów handlowych B. w K. oraz W. w W.;

2) art. 191 w zw. z art. 155 §1 O.p. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów i uznanie braku dostawy towarów za udowodnione, w warunkach w których rozbieżności w zebranym materiale dowodowym przemawiały za uchyleniem decyzji organu kontroli skarbowej i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania celem dokonania dodatkowych czynności i dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego.

Strona 1/12