Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak (spr.), Sędziowie NSA Sylwester Marciniak, Krystyna Nowak, Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. akt I SA/Łd 1187/04 w sprawie ze skargi Rafała I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 8 listopada 2004 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r., I SA/Łd 1187/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę Rafała I. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 8 listopada 2004 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r.

W uzasadnieniu wyroku podano, iż skarżący Rafał I. w dniu 8 lipca 2004 r. złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. wraz z korektą deklaracji oraz zaświadczeniem Komendy Powiatowej w Ł. o wysokości kwot wypłacanych mu z tytułu zwrotu kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i wysokości podatku od tych kwot odprowadzonego przez płatnika. Skarżący wyjaśnił, iż zgodnie z poglądem prezentowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego /por. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 1994 r., SA/Po 2944/93; wyrok NSA z dnia 25 lutego 2000 r., I SA/Kr 2433/99 i uchwała NSA z dnia 17 maja 1999 r., FPS 3/99/ kwoty stanowiące zwrot kosztów dojazdu do pracy nie mogą być kwalifikowane jako przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego Ł.-G. decyzją z dnia 4 sierpnia 2004 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty we wnioskowanym zakresie podnosząc, iż w świetle przepisów art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2002 r., kwoty z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby należy uznać za przychód ze stosunku służbowego mimo, iż obowiązek ich ponoszenia obciąża zakład pracy na podstawie aktów normatywnych regulujących dany stosunek służbowy. Organ pierwszej instancji zwrócił ponadto uwagę, iż powołane przez podatnika orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjne nie mają znaczenia w rozpatrywanym przypadku. Rozstrzygnięcia sądowe są bowiem wiążące wyłącznie w konkretnych sprawach.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji Rafał I. ponownie powołał stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uchwale z dnia 17 maja 1999 r. dotyczącej zwrotu kosztów przejazdu przysługujących sędziom. Jednocześnie podkreślił, iż zwrot wydatków poniesionych w związku z dojazdem do miejsca pełnienia służby nie powoduje przysporzenia w majątku, a przychód taki nie mieści się ani w pojęciu świadczeń pieniężnych "ponoszonych za pracownika", ani "innych odpłatnych świadczeń", o jakich mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wskazano, iż rozstrzygnięcie Organu I instancji narusza zasadę równości wyrażoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na fakt, iż część policjantów otrzymała już zwrot nadpłaconego podatku. Ponadto zaznaczono, iż w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2003 r. przychody w postaci zwrotu kosztów dojazdu do pracy zostały zwolnione od opodatkowania. Zdaniem skarżącego przywoływane orzeczenia należy interpretować i stosować jako obowiązującą organy podatkowe wykładnię art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Strona 1/6