Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie NSA Sylwester Marciniak, Krystyna Nowak (spr.), Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. akt I SA/Łd 1186/04 w sprawie ze skargi Rafała I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 8 listopada 2004 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r. I SA/Łd 1186/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi Rafała I. uchylił decyzję Dyrektora izby Skarbowej w Ł. z 8 listopada 2004 r. (...) odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. Z uzasadnienia wyroku wynikało, że 8 lipca 2004 r. Rafał I. złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym za rok 2001 wraz z korektą deklaracji oraz zaświadczeniem Komendy Powiatowej w Ł. o wysokości kwot wypłaconych mu z tytułu zwrotu kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i wysokości podatku od tych kwot odprowadzonego przez podatnika. Odwołując się do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego /wyroków z dnia 11 stycznia 1994 r. SA/Po 2944/93 z dnia 25 lutego 2000 r. I SA/Kr 2433/99 i uchwały z 17 maja 1999 r. FPS 3/99/ wskazał, iż kwoty stanowiące zwrot kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby nie mogą zostać uznane za przychody ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ jest to koszt obciążający pracodawcę.

Decyzją z 4 sierpnia 2004 r. Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego Ł.-G. odmówił Rafałowi I. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie organ wyjaśnił, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym w 1999 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegały wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i zwolnionych na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy itp. uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, w tym również świadczenia pieniężne ponoszone przez pracownika. Kwoty z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby stanowią więc przychód ze stosunku służbowego, niezależnie od tego, że obowiązek ich ponoszenia został nałożony na zakład pracy na podstawie przepisów ustaw regulujących dany stosunek służbowy. Odnosząc się do powołanego przez podatnika orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, organ wyjaśnił, iż wiąże ono wyłącznie w konkretnych sprawach i nie ma znaczenia dla niniejszej sprawy.

Decyzją z 8 listopada 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., po rozpoznaniu odwołania podatnika, decyzję organu podatkowego I instancji utrzymał w mocy. Wskazał, iż dopiero od 1 stycznia 2003 r. zwrot kosztów dojazdu funkcjonariusza policji od miejsc pełnienia służby korzysta z przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego - przepisem art. 1 pkt 14 lit. "a" ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 141 poz. 1182/ w art. 21 ust. 1 dodano pkt 112 lit. "a" w brzmieniu "wolna od podatku dochodowego jest (...) wartości świadczeń ponoszonych przez pracownika z tytułu zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych świadczeń przez pracodawcę wynika wprost z przepisów innych ustaw". Do wejścia w życie powyższej regulacji prawnej zwrot kosztu przejazdu stanowił przychód ze stosunku pracy i podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ policjantowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby w wysokości ceny biletów za przejazd koleją lub autobusem. Zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby należy zaliczyć do przychodów ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przez przychody ze stosunku służbowego art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych każe uznawać wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W świetle powyższego wywieść należy, iż zwrot kosztów dojazdu to wypłata pieniężna, a zatem przychód podlegający opodatkowaniu na tych samych zasadach co wynagrodzenie ze stosunku służbowego. Przepisy podatkowe nie przewidywały bowiem do końca roku 2002 zwolnienia tego rodzaju przychodów. Organ odwoławczy podzielił przy tym stanowisko organu I instancji, iż powołana przez stronę uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego wiązała tylko w konkretnej sprawie, na tle której została podjęta. Organ dodatkowo wyjaśnił, iż zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy dojazd do pracy wiąże się dla podatnika z ponoszeniem kosztów wyższych niż to wynika z przewidzianej ustawą normy ryczałtowej, podatnik ma możliwość odliczenia wydatków faktycznie ponoszonych, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania.

Strona 1/6