Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędziowie: NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, WSA del. Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 28 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2959/08 w sprawie ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 lutego 2009 r. o sygn. akt I SA/Wa 2959/08, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. (dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę S. sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.
Sąd przedstawił następujący stan sprawy.
W dniu 15 stycznia 2008 r. S. sp. z o. o. złożyła do Naczelnika Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w W. wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w łącznej wysokości 90. 236,00 zł. Zdaniem Spółki, w 2007 r. nienależnie zapłaciła ona podatek z tytułu otrzymanych wypłat poszczególnych transz pożyczki, wynikających z umowy z dnia 14 października 2004 r. zawartej z jedynym udziałowcem spółką S.E.H. S.A. w Luksemburgu. Spółka we wniosku o stwierdzenie nadpłaty wyjaśniła, że w związku z wypłatami transz pożyczki przez pożyczkodawcę, złożyła deklaracje PCC-3 wykazując w nich nienależnie zobowiązanie podatkowe, które zapłaciła. W uzasadnieniu wniosku skarżąca spółka dowodziła, że w okresie kiedy zawarła umowę pożyczki i aneksy do tej umowy, obowiązywał art. 9 pkt 10 lit. h) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 41, poz. 60 ze zm.) w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako u.p.c., zgodnie z którym zwolnione były z podatku pożyczki udzielane spółce kapitałowej przez wspólnika. Spółka uważa, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega zawarcie samej umowy pożyczki zdefiniowanej w art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego a nie wypłaty poszczególnych rat pożyczki. W ocenie spółki, w opisanym stanie faktycznym umowa z dnia 14 października 2004 r. i aneksy do tej umowy stanowiły umowę pożyczki, natomiast wypłacone na podstawie tej umowy w roku 2007 transze pożyczki były w rzeczywistości ratami pożyczki wypłaconymi na podstawie tej umowy.
Decyzją z dnia 13 marca 2008 r. Naczelnik Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w W. odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podatkowy pierwszej instancji wyjaśnił, że umowa z dnia 14 października 2004 r. jest nienazwaną umową ramową, a nie umową pożyczki w rozumieniu art. 720 k.c. Do zawarcia umów pożyczek w formie ustnej dochodziło w momencie skonkretyzowania przez strony umowy ilości pieniędzy będących przedmiotem pożyczki i przelania tych kwot na rzecz skarżącej spółki. W związku z powyższym należało uznać, że obowiązek podatkowy powstał, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.c., z chwilą uzgodnienia przez strony umowy poszczególnych rat pożyczki i ich przelewu do pożyczkobiorcy.