Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Jacek Brolik, Jan Rudowski (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Pelagii R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1222/04 w sprawie ze skargi Pelagii R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 20 maja 2004 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 stycznia 2006 r., I SA/Wr 1222/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Pelagii R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 20 maja 2004 r., (...), w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. W uzasadnieniu opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśniono, że decyzją z dnia 23 stycznia 2004 r. Prezydent W., działając na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ - zwanej dalej w skrócie u.p.o.l - ustalił Pelagii R. podatek od nieruchomości w kwocie 37,90 zł, przy czym podatek w kwocie 4,90 zł dotyczył "gruntów pozostałych w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego", tj. ułamkowej części gruntu pod budynkiem, której strona jest użytkownikiem wieczystym od 1998 r.
Decyzją z dnia 20 maja 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu odwołując się do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. organ odwoławczy wyjaśnił, że podatnikiem podatku od nieruchomości są m.in. osoby fizyczne będące użytkownikami wieczystymi gruntów. Ponadto stwierdził, że stronę obciążają z tytułu użytkowania dwa zobowiązania: jedno cywilnoprawne - z tytułu opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, drugie publicznoprawne - wynikające z faktu ustawowego objęcia podatkiem od nieruchomości gruntów będących w użytkowaniu wieczystym. Nie można mówić o dublowaniu się tych zobowiązań, ponieważ dotyczą one innego rodzaju obciążeń.
W dalszej części uzasadnienia organ podatkowy wskazał, że w znajdującym się w aktach sprawy wykazie nieruchomości strona wykazała 64,7 m2 powierzchni mieszkalnej oraz 19,63 m2 gruntów pozostałych. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 3 ust. 5 u.p.o.l., z którego wynika, że w przypadku wyodrębnienia własności lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiącego współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.
W skardze od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 maja 2004 r. Pelagia R. podniosła, że organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji wydaną na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., pomimo stwierdzenia, że podstawę ustalenia podatku od nieruchomości stanowił art. 3 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zaskarżona decyzja była zgodna z prawem i działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. - oddalił skargę.