Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Ewa Radziszewska-Krupa, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. i H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1746/08 w sprawie ze skargi A. S. i H. S. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz określającej stratę na działach specjalnych produkcji rolnej za rok 1999 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S. i H. S. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 9 marca 2009 r., III SA/Wa 1746/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. i H. S., na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z 14 kwietnia 2008 r., utrzymującą w mocy decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z 8 października 2007 r., w przedmiocie stwierdzenia nieważności.
2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z 8 października 2007 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z 3 czerwca 2005 r. określającej skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1999 w wysokości 1.229.366,70 zł oraz określającej stratę na działach specjalnych produkcji rolnej za 1999 r. w wysokości 113.944, 04 zł. Skarżący nie wnieśli odwołania od decyzji dyrektora urzędu kontroli skarbowej. Pismem z 31 października 2005 r. skarżący złożyli do GIKS wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji. Jako podstawę prawną swojego wniosku powołali art. 247 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej o.p.) i zarzucili, iż decyzja narusza w sposób rażący przepis art. 128 o.p., bowiem została wydana, gdy w obrocie prawnym znajdowała się już inna decyzja ostateczna dyrektora izby skarbowej z 9 czerwca 2003 r., utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z 7 marca 2003 r. odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r., która ostatecznie rozstrzygnęła sprawę tego zobowiązania podatkowego za 1999 r. W kolejnych pismach skarżący zarzucili rażące naruszenie przepisów prawa procesowego i materialnego:
- art. 21 § 3 w związku z art. 210 § 1 pkt 5 o. p., poprzez określenie w jednej decyzji równocześnie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. oraz straty na działach specjalnych produkcji rolnej za ten sam rok podatkowy,
- art. 45 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm., dalej u.p.d.o.f.), poprzez działanie z obrazą dyspozycji tych przepisów, przyjęcie jako dowodu w sprawie wyroku WSA w Poznaniu z 26 stycznia 2006 r., I SA/Po 1026/05, oddalającego skargę skarżących na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 17 maja 2005 r. wydane w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania kontrolnego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r.
- przepisów art. 193 § 1, 3, 6 i 7 w związku z art. 3 pkt 4, art. 290 § 1, 5 i 6 oraz art. 23 o.p. i art. 24 ust. 1 u.p.d.o.f., poprzez wydanie zaskarżonej decyzji pomimo uznania ksiąg podatkowych przedsiębiorstwa prowadzonego przez skarżącego pod firmą Z. R. - P. F. H. za rzetelne i niewadliwe, a więc stanowiące dowód w postępowaniu podatkowym,