Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Bogusław Dauter, Protokolant Agnieszka Kulesza, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SAB/Bk 14/18 w sprawie ze skargi N. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. w przedmiocie zwrotu nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 r. 1) uchyla punkt 2 (drugi) zaskarżonego wyroku; 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od N. K. na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Sygnatura akt II FSK 877/19
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uwzględnił skargę N. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. w sprawie zwrotu nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2017, stwierdził, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, odstąpił od wymierzenia organowi grzywny oraz umorzył postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do zwrotu nadpłaty.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że skarżąca dnia 10.05.2018 r. złożyła wniosek o zwrot na rachunek bankowy wykazanej w deklaracji z dnia 30.04.2018 r. nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017 w kwocie 181.709 zł. Następnie w dniu 10.07.2018 r. skorygowała powyższą deklarację, wykazując nadpłatę w kwocie 204.818 zł. Należność z tytułu nadpłaty podatku została dnia 9.08.2018 r. przekazana na poczet zajęcia zabezpieczającego innej wierzytelności pieniężnej, wystawionego dnia 27.09.2017 r., za wyjątkiem kwoty 8.067 zł, którą postanowieniem z dnia 13.12.2018 r. zaliczono na poczet odsetek od nieterminowo wpłacanych przez skarżącą zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w roku 2017. Doszło więc do bezczynności organu w sprawie zwrotu nadpłaty w zakresie kwoty 8.067 zł, a ponieważ do jej zaliczenia na poczet innej zaległości podatkowej doszło blisko pięć miesięcy po złożeniu korekty zeznania podatkowego, bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 149 § 1a ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: P.p.s.a.). Nie było jednak podstaw do wymierzenia organowi grzywny, a wobec załatwienia sprawy przed wydaniem wyroku do zobowiązania organu do jej załatwienia.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. wniósł o jego uchylenie w części odnoszącej się do stwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, ewentualnie rozpoznanie skargi i uznanie, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. zarzucił naruszenie:
1. art. 141 § 4 zd. pierwsze P.p.s.a. przez niezamieszczenie w zaskarżonym wyroku szczegółowego (pełnego) uzasadnienia w zakresie wyjaśnienia podstawy prawnej i faktycznej zapadłego rozstrzygnięcia odnośnie przesłanek uznania, iż przewlekłość postępowania w sprawie miała charakter rażący;
2. art. 141 § 4 zd. pierwsze i art. 149 § 1a P.p.s.a. przez niewzięcie pod uwagę całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz niedostateczne rozważenie okoliczności faktycznych sprawy i ich błędną ocenę przez przyjęcie, że organ podatkowy dopuścił się bezczynności, która miała charakter rażącego naruszenia prawa, a bezczynność ta trwała przez okres 5 miesięcy, w sytuacji, gdy z przepisów prawa i stanu faktycznego sprawy wynika, że zwłoka wynosiła maksimum 2 miesiące, a organ nie pozostawał bezczynny w sprawie;