Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska, Stefan Babiarz (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2005 r. sygn. akt III SA 3030/03 w sprawie ze skarg Ewy i Jerzego G. na decyzje Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 12 września 2003 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata od 1997 r. do 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na rzecz Ewy i Jerzego G. kwotę 2.700 /dwa tysiące siedemset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2005 r., III SA 3030/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone decyzje, stwierdził, że decyzje te nie podlegają wykonaniu w całości oraz zasądził od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 2.166,90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skarg Ewy G. i Jerzego G. /podatnicy/ na decyzje Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 12 września 2003 r., (...) w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Sąd ustalił, że decyzjami z dnia 12 września 2003 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej uchylił swoje decyzje wydane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i określił zobowiązanie podatkowe w innej wysokości od zadeklarowanej w zeznaniach. W uzasadnieniach decyzji wskazał, że przeprowadzone kontrole wobec podatników dotyczące rozliczeń z budżetem w podatku dochodowym za lata 1997, 1998, 1999, 2000, 2001 wykazały nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu osiągniętego z prowadzonej przez Jerzego G. Kancelarii Radcy Prawnego. Ponadto stwierdził, że w zeznaniu podatkowym za 1997 r. podatnicy dokonali odliczeń rent niższych od faktycznie przekazanych. Podatnicy w trakcie kontroli zawnioskowali o uwzględnienie przy rozliczeniu podatku dochodowego za lata 1998, 1999, 2000, 2001 darowizn odpowiednio w kwocie 30.000 zł, 500.000 /przyjęto błędnie, bo chodziło o 50.000/, 60.000 zł i 60.000 zł na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych, które nie zostały w ogóle uwzględnione w zeznaniach podatkowych za te lata, a także rent za lata 1998, 1999, 2000, które zostały uwzględnione w zeznaniach za te lata, jednak w kwotach niższych od faktycznie przekazanych.
Organ administracji nie uznał stanowiska podatników, iż przyczyną nieuwzględnienia w zeznaniach podatkowych całości rent, a także w całości udzielonych darowizn był brak dochodu umożliwiającego ich pokrycie i stwierdził, że w zeznaniach podatkowych zgłosili oni dochód z tytułu prowadzonej działalności i pomniejszyli dochody z tytułu wynagrodzeń z innych źródeł, z których realizowane mogły być odliczenia. Jerzy G. w dacie składania zeznania podatkowego wiedział o przysługującym mu odliczeniu od dochodu darowizny, ale nie uwzględnił tego odliczenia z nie wiadomo jakiego powodu. Do dnia wszczęcia kontroli skarbowej strona nie złożyła również skorygowanego zeznania, w którym zostałyby uwzględnione darowizny.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej za bezzasadny uznał również zarzut strony, że ujmując darowiznę nie mogłaby dokonać odliczenia wydatków mieszkaniowych. Stwierdził, że podatnicy zawyżyli kwotę odliczeń za lata 1998-2001 z tytułu wydatków na własne wydatki mieszkaniowe, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ - zwana dalej updof, bowiem odliczeniu podlegają wydatki w wysokości 19% przeznaczone na zabudowę i przebudowę budynku mieszkalnego. W związku z brakiem pozwolenia określonego przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - prawo budowlane uznano, że podatnicy nabyli prawo do odliczeń niezwiązanych z remontem i modernizacją budynku mieszkalnego do wysokości obowiązujących za te lata limitów.