Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędziowie NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Jerzy Rypina, Protokolant Honorata Klósek, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.R. i S.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1392/06 w sprawie ze skargi M. R. i S. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 lipca 2006 r. nr (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.R. i S. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 31 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1392/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. i S. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 27 lipca 2006 r., (...), utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 26 kwietnia 2006 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.

W pierwszej kolejności Sąd I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy. W tych ramach wskazano, że wnioskiem z dnia 2 stycznia 2006 r. podatnik zwrócił się o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 36.476,11 zł z tytułu wypłaconej przez płatnika należności zagranicznej, w związku z wyznaczeniem strony na stanowisko kierownika Kancelarii Tajnej w Polskim Narodowym Przedstawicielstwie Wojskowym przy Kwaterze Sojuszniczych Sił NATO (...). Podatnik wywodził, iż z dniem 1 lipca 2004 r. należność zagraniczna wypłacana była na podstawie art. 102 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) i rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1698). Strona argumentowała, że nienależne pobranie podatku od należności zagranicznej nastąpiło z dniem 1 stycznia 2004 r., jako wynik nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.) i w konsekwencji nastąpiło objęcie opodatkowaniem dodatku zagranicznego. Strona wyraziła w związku z tym pogląd, iż należność zagraniczna nie została w cyt. przepisie expressis verbis wymieniona, w związku z czym stanowi nieopodatkowaną wartość świadczeń przysługujących pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.

Organy podatkowe, rozpatrujące powyższy wniosek podatnika, skonstatowały, że należność zagraniczna nie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 110 u.p.d.o.f. i powinna być traktowana tak jak dodatek zagraniczny dla pracowników służby zagranicznej, który został wyłączony ze zwolnienia od podatku. Stwierdzono, że osobom, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 110 u.p.d.o.f. mogą przysługiwać odpowiednio dodatek zagraniczny lub należność zagraniczna. Świadczenia te mają analogiczny charakter, związane są z pracą lub pełnioną służbą w placówce zagranicznej, a ich podstawą ustalenia jest dodatek zagraniczny bazowy zwany kwotą bazową. Zdaniem organów podatkowych, przy interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 110 u.p.d.o.f. należy posługiwać się wykładnią celowościową. Skoro intencją ustawodawcy było wyłączenie ze zwolnienia należności zbliżonych swym charakterem do wynagrodzenia za pracę, w tym również ekwiwalentu za urlop, zasiłków chorobowych itp. dla wszystkich grup zawodowych, to także należności mające charakter dodatku zagranicznego dla wszystkich grup zawodowych objętych tym przepisem również winny być wyłączone ze zwolnienia, pomimo różnic w nazewnictwie.

Strona 1/5