Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków restrukturyzacji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 29 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Go 865/07 w sprawie ze skargi Elektrociepłowni Z. S.A. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 2 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków restrukturyzacji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Z. na rzecz Elektrociepłowni Z. S.A. z siedzibą w Z. kwotę180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/6

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Go 865/07 akt Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 26 stycznia 2007 r., określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana oraz zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Z. na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi E. S.A. w Z. (dalej: spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 2 lipca 2007 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków restrukturyzacji.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że spółka wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 2 lipca 2007 r., którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 26 stycznia 2007 r., stwierdzającą nieważność decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 3 grudnia 2002 r. o restrukturyzacji skarżącej. W dniu 31 października 2002 r. strona złożyła wniosek o objęcie restrukturyzacją zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za sierpień 2001 r. w kwocie 1.757.183,50 zł oraz z tytułu wpłaty z zysku za sierpień 2001 r. w wysokości 1.105.266,10 zł.

Pierwszy Urząd Skarbowy w Z. decyzją z dnia 3 grudnia 2002 r. dotyczącą warunków restrukturyzacji ustalił, że restrukturyzacji podlegają objęte wnioskiem zaległości podatkowe w wysokości należności głównej 2.862.449,60 zł wraz z odsetkami w kwocie 495.243 zł, ustalił także należną opłatę restrukturyzacją w wysokości 429.367,40 zł oraz warunki konieczne do wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji.

W wyniku wszczętego postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności w/w decyzji ostatecznej, Dyrektor Izby Skarbowej w Z. w dniu 26 stycznia 2007 r. stwierdził jej nieważność. W uzasadnieniu wskazał, że istnieje sprzeczność pomiędzy treścią art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz.U Nr 155, poz. 1287 ze zm. - zwaną dalej ustawą o restrukturyzacji), a rozstrzygnięciem objętym wskazaną wyżej decyzją, co obliguje do wyeliminowania z obiegu prawnego decyzji obarczonej kwalifikowaną wadą prawną w poparciu o art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm. - zwanej dalej ord. pod.). Sprzeczność ta polega na tym, że strona nie spełniała warunków kwalifikujących ten podmiot do objęcia go restrukturyzacją, a określonych w art. 1 ust. 2 ustawy restrukturyzacyjnej.

Rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 2 lipca 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W skardze na tę decyzję skarżąca podniosła naruszenie art. 1 ust. 2 ustawy o restrukturyzacji oraz art. 247 § 1 pkt 3 i art. 120, art. 121 § 1 ord. pod., które to naruszenia miały istotny wpływ na wynik sprawy. Spółka twierdziła, że nie doszło do rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 ord. pod. Organy podatkowe odmiennie oceniły przesłanki określone w art. 1 ust. 2 ustawy o restrukturyzacji, a nie dokonały odmiennej wykładni obiektywnego i niebudzącego wątpliwości przepisu prawa. Zdaniem strony, zarówno odmienna wykładnia wątpliwego przepisu prawa nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jak również odmienna, zawsze w jakiś sposób subiektywna, ocena dokonana przez dwa różne organy na gruncie przepisu wskazującego tylko ogólnie przesłanki, które muszą być spełnione. Podkreśliła, że organ restrukturyzacyjny dokonał rzetelnej oceny jej sytuacji na moment złożenia wniosku o restrukturyzację, dostrzegając jej strategiczne znaczenie dla lokalnego rynku energii. Uznał również, że dążenie do zmodernizowania spółek zależnych i poprawienia bezpieczeństwa energetycznego regionu, poprzez nową inwestycję oraz utrzymania co najmniej dotychczasowego zatrudnienia, w pełni uprawnia do przystąpienia do postępowania restrukturyzacyjnego. Natomiast kłopoty finansowe były spowodowane koniecznością uiszczenia zaległych zobowiązań podatkowych i przyniosłyby niekorzystne reperkusje nie tylko dla strony, ale również dla całego rynku zaopatrywanego przez nią w energię. Kłopoty powyższe były spowodowane długotrwałymi negocjacjami i porozumieniami, jakie zapadały między skarżącą a miastem i miały służyć dobru ogólnemu. Fakt uzyskiwania nienajgorszych wskaźników ekonomicznych, zakup udziałów spółki zależnej, czy też otrzymanie kredytu inwestycyjnego na cele wskazane w programie restrukturyzacji, nie stanowią przesłanek uniemożliwiających skorzystanie z restrukturyzacji. Nadto wskazała, że art. 10 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 141 poz. 1177 ze zm. - zwanej dalej ustawą o pomocy publicznej) nie może być podstawą do oceny, czy doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa zamieszczonych w innej ustawie. Podstawą materialno-prawną wydania decyzji o warunkach restrukturyzacji mogły być przepisy ustawy o restrukturyzacji.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej