Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Nina Półtorak, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. i P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Po 646/11 w sprawie ze skargi M. K. i P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 28 kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r., III SA/Wa 646/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. K. i M. K. (dalej: Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (dalej: SKO lub Kolegium) z dnia 28 kwietnia 2011 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Poznaniu):
2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania, WSA w Poznaniu podał, że decyzją z dnia 3 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta P. (dalej: Prezydent), działając na podstawie art. 2-4 i art. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 95 z 2010 r., poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) oraz art. 245 § 1 pkt 1 w związku z art. 240 § 1 pkt 5, art. 21 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: o.p.) uchylił w całości swoją decyzję z dnia 20 stycznia 2005 r. nr 160 w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości, ustalając Skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego za ten okres w kwocie 5.984 zł.
W uzasadnieniu Prezydent podniósł, że zgodnie z danymi z ewidencji gruntów Skarżący są właścicielami działki nr [...] w P. o powierzchni 10.498 m². Na podstawie informacji podatników z dnia 5 grudnia 2003 r. do opodatkowania przyjęto grunty pozostałe. W dniu 26 lutego 2009 r. do organu wpłynął wniosek o umorzenie podatku wraz z dokumentami związanymi z prowadzeniem przez podatników działalności gospodarczej. W ewidencji działalności gospodarczej Skarżący figuruje jako podmiot prowadzący działalność od dnia 1 września 1995 r. na terenie całego kraju. W ocenie Prezydenta w sprawie zaszły podstawy do wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 5 o.p., ponieważ w dacie wydawania decyzji za 2005 r. organ podatkowy nie wiedział o prowadzeniu działalności gospodarczej przez Skarżącego. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt. 3 u.p.o.l., sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę przesądza o związaniu danego obiektu z działalnością gospodarczą i decyduje o zastosowaniu wyższej stawki podatku. Grunt jest zakwalifikowany do kategorii Bp - zurbanizowane tereny niezabudowane, nie jest on zatem przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową. Sam podatnik oświadczył, że przed nabyciem nieruchomości wnioskował o wydanie warunków zabudowy na obiekt magazynowo-handlowy, co sugerowało chęć nabycia spornej działki w celu prowadzenia na niej działalności handlowej.
2.2. W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący podnieśli, że naruszono art. 122 i art. 187 o.p., poprzez odmowę przyjęcia wyjaśnień i nieuwzględnienie dowodów, wskazujących niewykorzystywanie działki na prowadzenie działalności gospodarczej oraz niewłaściwą ocenę aktu notarialnego z dnia 22 stycznia 2001 r. i wykazu właścicieli wydanego przez Starostę P. w dniu 15 grudnia 2009 r. Skarżący wskazali, że sporna nieruchomość nie została nabyta na prowadzenie działalności gospodarczej, co wynikało z treści ww. aktu notarialnego, zaś grunt nie został przyjęty do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Skarżącego.