1. Ponieważ przepis art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie zwalniał ogólnie od podatku świadczeń pracodawcy stanowiących zwrot pracownikowi kosztów dojazdów do pracy, zatem, skoro świadczenie takie, wypłacane policjantowi - zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ - obciąża pracodawcę, to jednak jest świadczeniem pieniężnym ponoszonym de facto za pracownika, a więc stanowi ono przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Jeżeli sędzia poniesie - za zatrudniający go sąd - wydatki związane z przejazdem do pracy, które następnie zostaną mu zwrócone, to tego rodzaju przychody pieniężne nie mogą być uznane za przychody ze stosunku służbowego sędziego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie powodują one bowiem ze zrozumiałych względów przysporzenia majątkowego po stronie sędziego, a ponadto nie mieszczą się w pojęciu świadczeń pieniężnych "ponoszonych za pracownika" oraz "innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. akt I SA/Łd 1042/04 w sprawie ze skargi Małgorzaty D. i Włodzimierza D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 8 września 2004 r., (...) w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2) zasądza od Małgorzaty D. i Włodzimierza D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 100 /sto/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2005 r., I SA/Łd 1042/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 8 września 2004 r., (...) utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie odmowy stwierdzenia Małgorzacie i Włodzimierzowi D. nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.
W uzasadnieniu wyroku podano, iż skarżący Małgorzata i Włodzimierz D. złożyli korektę zeznania podatkowego PIT-37 za 2000 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych powstałej w związku z niesłusznym, ich zdaniem, pobraniem przez płatnika - Komendę Powiatową Policji powiatu Ł. w K. - podatku od otrzymanych w 2000 r. kwot z tytułu zwrotu kosztów dojazdu do służby.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. odmawiając stwierdzenia nadpłaty wskazał, iż kwota z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca służby stanowi przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Organ pierwszej instancji podniósł, iż podatnicy korzystając z możliwości przewidzianej w art. 22 ust. 2a powołanej ustawy podwyższyli w zeznaniu podatkowym za 2000 r. koszty uzyskania przychodu z uwagi na fakt zamieszkiwania poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Jednocześnie podkreślono, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia od podatku kwot z tytułu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy zwróconych przez pracodawcę pracownikowi.
W odwołaniu skarżący powołali się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku, SA/Bk 1476/02, z którego wynika, iż zwrócone wydatki związane z przejazdem do pracy nie mogą być kwalifikowane jako przychody ze stosunku służbowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji stwierdzając, iż zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby jest przychodem ze stosunku służbowego, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera natomiast otwarty katalog wypłat i świadczeń stanowiących przychód ze stosunku służbowego. Zgodnie z art. 9 powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 21 ustawy lub zwolnione na podstawie przepisów odrębnych. Organ odwoławczy wskazał, iż do dnia 1 stycznia 2003 r. żaden z przepisów ustawy nie dawał podstawy do objęcia zwolnieniem z podatku kosztów przejazdu do miejsca pracy wypłaconych pracownikowi przez pracodawcę. Zwolnienie takie wprowadziła dopiero nowelizacja art. 21 ust. 1 dokonana przepisem art. 1 pkt 14 lit. "a" ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 141 poz. 1182/.