Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Miasta G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 września 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 780/19 w sprawie ze skargi Miasta G. na interpretację Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 2016 r. nr IBPB-1-2/4510-208/16/JP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Miasta G. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 września 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 780/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Miasta G. (dalej jako "Miasto") na interpretację indywidualną Ministra Finansów (organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach) z dnia 12 kwietnia 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych (treść uzasadnienia ww. wyroku oraz innych wyroków sądów administracyjnych powołanych w niniejszym uzasadnieniu dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
W skardze kasacyjnej Miasto, reprezentowane przez doradcę podatkowego, zaskarżyło powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a", naruszenie:
a) przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 151 w związku z art. 141 § 4 P.p.s.a., przez oddalenie skargi, wskutek nieprawidłowego przyjęcia, że poniesione przez Miasto opłaty przyłączeniowe do mediów (m.in. wodnokanalizacyjnych, energii elektrycznej) nie są bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego w postaci obiektu sportowego (tj., że bez tych przyłączy obiekt sportowy może być zdatny do użytku), a w konsekwencji, że opłaty te nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego w postaci obiektu sportowego;
b) przepisów prawa materialnego, tj.:
- "art. 16g ust. 4 oraz art. 16 ust. 13 w związku z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.)" - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.p.", poprzez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że opłaty przyłączeniowe poniesione przez Miasto w ramach wytwarzania środka trwałego w postaci obiektu sportowego do momentu oddania go do używania nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego, podczas gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że opłaty takie - w przypadku obiektu sportowego - powinny zwiększać wartość początkową tego środka trwałego, jako że warunkują zdatność obiektu sportowego do używania;
- "art. 16g ust. 4 oraz art. 16 ust. 13 w związku z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p.", poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. jego niezastosowanie, podczas gdy przepis ten powinien mieć w sprawie zastosowanie, gdyż opłaty przyłączeniowe, poniesione przez Miasto w ramach wytwarzania środka trwałego w postaci obiektu sportowego do momentu oddania go do używania, powinny zwiększać wartość początkową tego środka trwałego;
- art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16g ust. 4 oraz art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p., poprzez jego niezastosowanie (tj. dopuszczenie się niewłaściwej oceny co do zastosowania tego przepisu), w sytuacji, gdy przepis ten zobowiązywał w realiach sprawy do dokonania takiej wykładni art. 16g ust. 4 oraz art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p., zgodnie z którą opłaty przyłączeniowe zwiększają wartość początkową środków trwałych wchodzących w skład inwestycji.