Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1595/12 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania i odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1595/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.G. (dalej jako "Skarżąca") na decyzję Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2012 r. w przedmiocie umorzenia postępowania i odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody W. z dnia 30 stycznia 2012 r.
Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że wnioskiem z dnia 31 marca 2011 r. Skarżąca wraz z mężem A.G. wystąpili do Wojewody W. o zmianę jego decyzji z dnia 15 grudnia 2010 r., odraczającej termin i rozkładającej na raty odroczoną płatność opłaty legalizacyjnej w wysokości 50 000 zł nałożonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia 5 marca 2009 r. za dokonanie samowolnej rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego.
W uzasadnieniu wniosku przekonywali o swojej trudnej sytuacji finansowej, ciężkim stanie zdrowia męża Skarżącej, niekorzystnej, ich zdaniem, zmianie postanowienia sądu odnośnie upadłości PPHU "E." A. G. W. P. sp. j. oraz braku efektów w nowoutworzonej z G. S.A. spółce z o.o. Powołali się także na przesłanki "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego", których istnienie uzasadnia według nich, pozytywne załatwienie sprawy i ustalenie terminów zapłaty płatności opłaty legalizacyjnej zgodnie z ich żądaniem.
Wojewoda W. decyzją z dnia 28 czerwca 2011 r. odmówił zmiany decyzji z dnia 15 grudnia 2010 r.
Na skutek wniesionego odwołania Minister Finansów decyzją z dnia 21 września 2011 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.
W trakcie prowadzonego postępowania, wnioskiem z dnia 21 października 2011 r. Skarżąca wraz z mężem zwrócili się do organu pierwszej instancji o umorzenie całości należności, skutkiem czego ich dotychczasowy wniosek w zakresie należności w wysokości 50 000 zł stał się bezprzedmiotowy.
Wojewoda W. decyzją z dnia 30 stycznia 2012 r. umorzył postępowanie w sprawie wniosku z dnia 31 marca 2011 r. o odroczenie terminu płatności i rozłożenie na raty odroczonej i rozłożonej na raty płatności opłaty legalizacyjnej i równocześnie odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 50 000 zł z tytułu samowolnej rozbudowy i nadbudowy budynku mieszkalnego.
Od powyższej decyzji Skarżąca w imieniu własnym i męża złożyła odwołanie.
Minister Finansów, po rozpatrzeniu zarzutów odwołania, wspomnianą na wstępie decyzją z dnia 24 kwietnia 2012 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy w pierwszej kolejności odniósł się do materialnoprawnych podstaw podjętego rozstrzygnięcia - art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) i art. 59g ust. 5 w związku z art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.). Wyjaśnił, że istotą postępowania w zakresie ulg jest możliwość swobodnego wyboru przez organy rozstrzygnięcia (w granicach, tzw. uznania administracyjnego), po uprzednim wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy w kontekście zaistnienia przesłanek umożliwiających ich zastosowanie - określonych w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej, tj. "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego".