Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 września 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 217/13 w sprawie ze skargi K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 3 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty opłaty planistycznej oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z dnia 4 września 2013 r., I SA/Sz 217/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną przez K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w K. (dalej: spółka) decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 3 stycznia 2013 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości z tytułu opłaty planistycznej wraz z odsetkami.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że spółka w dniu 26 września 2012 r. wniosła o rozłożenie na 44 raty opłaty planistycznej orzeczonej decyzją prezydenta miasta z dnia 10 sierpnia 2012 r. W uzasadnieniu zaproponowała raty po 1.500 zł, płatne do 10 dnia miesiąca poczynając od października 2012 r. Zaznaczyła, że nie posiada środków na jednorazową płatność. Wszystkie środki zaangażowała w rozwój, a poza tym spłaca liczne kredyty zaciągnięte jeszcze przed ustaleniem wysokości opłaty planistycznej.
Decyzją z dnia 24 października 2012 r. prezydent miasta odmówił spółce rozłożenia na raty spłaty należności z tytułu opłaty planistycznej. Rozpatrzywszy sprawę w oparciu o przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej jako: ord. pod.), a w szczególności art. 67a) organ ustalił, że spółka nie spełnia żadnej z koniecznych przesłanek ustawowych, tj.: nie stwierdzono, aby w jej sytuacji wystąpił ważny interes podatnika czy interes publiczny.
3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu i instancji. W decyzji z dnia 3 stycznia 2013 r. wskazało, że w zakresie udzielania ulg wyłączną kompetencję posiada organ I instancji, którym w tej sprawie jest prezydent miasta. W postępowaniu odwoławczym SKO przeprowadza tylko kontrolę postępowania organu I instancji z punktu widzenia jego legalności, czyli zgodności z prawem. SKO ocenia, czy wnioski, które doprowadziły organ I instancji do podjęcia zaskarżonej decyzji, są zgodne z zasadami prawa mającego zastosowanie w sprawie, zasadami logiki i powszechnie uznawanymi normami społecznymi oraz z zasadami współżycia.
Organ odwoławczy wskazał, że decyzje w zakresie stosowania ulg podatkowych mają charakter, tzw. uznania administracyjnego. Jeżeli organ I instancji (prezydent miasta) w ramach uznania administracyjnego odmówił rozłożenia na raty należności, to SKO nie może wkraczać w rozstrzygnięcie organu - zwłaszcza, jeżeli organ podatkowy dokonał prawidłowych ustaleń, co do sytuacji strony, a w trakcie postępowania nie dopuścił się naruszenia prawa procesowego. SKO oceniło, że organ I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie, rozstrzygnął w granicach tego wniosku, udzielał informacji o środkach dowodowych. Kolegium nie dopatrzyło się również nieprawidłowości w procesie decyzyjnym.
4. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie spółka wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji jak i decyzji organu I instancji oraz przekazanie sprawy do prowadzenia organowi I instancji, zarzucając m.in.: