Skarga kasacyjna na decyzję SKO w K. w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie opłaty skarbowej uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Po 507/10 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 6 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie opłaty skarbowej uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Wyrokiem z 17 listopada 2010 r., III SA/Po 507/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi Prokuratora Rejonowego w P. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z 6 lipca 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dotyczącej stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z 11 maja 2010 r.

2. Ostateczną decyzją z 1 października 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy P. z 7 września 2009 r. odmawiającą stwierdzenia na rzecz T.Z. nadpłaty w opłacie skarbowej w kwocie 10.620 zł i jednocześnie stwierdziło nadpłatę z tytułu opłaty skarbowej w wysokości 10.620 zł wraz z oprocentowaniem od dnia 17 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty.

3. Od powyższej decyzji Prokurator Prokuratury Rejonowej w K. wniósł sprzeciw powołując się na treść art. 184 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000. 98. 1071- dalej: ,,K.p.a.’’). Zaskarżonej decyzji Prokurator zarzucił wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa, które polegało na błędnym przyjęciu, że art. 90 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej: "TWE") ma zastosowanie do przepisów regulujących uiszczanie opłaty skarbowej tj. ustawy z dnia 16 listopada 2006 r., o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), a w szczególności art. 1 powołanej ustawy oraz pkt 11 w części II załącznika do tej ustawy, gdy tymczasem art. 90 ust. 1 TWE dotyczy podatku, a nie opłaty skarbowej oraz z naruszeniem art. 122, art. 124, art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) poprzez nie przeprowadzenie wnikliwego rozpatrzenia sprawy i nie ustosunkowanie się do twierdzeń organu podatkowego, a przez to pozbawienie decyzji prawidłowego uzasadnienia w tym zakresie.

4. Decyzją z 11 maja 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że przepis art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535) w związku z załącznikiem do ustawy z dnia 9 grudnia 2000 r., o opłacie skarbowej, część III ust. 10 a, narusza przepis art. 90 ust. 1 TWE, mówiący o zakazie dyskryminacji jakichkolwiek towarów w obrębie Wspólnoty Europejskiej.

5. Prokurator, powołując się na art. 127 § 3 K.p.a. w związku z art. 184 § 1 K.p.a. i art. 188 K.p.a. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez SKO żądając stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z dnia 1 października 2009 r., jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu wniosku organ skarżący powołał argumentację prezentowaną w sprzeciwie. Wskazał ponownie, że art. 90 TWE jest jasny i oczywisty i jego interpretacja nie nasuwa problemów.

Strona 1/7