Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Iga Szymańska-Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.G. i I.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Po 756/09 w sprawie ze skargi M.G. i I.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 19 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz M.G. i I.G. kwotę 800 (słownie: osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 756/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę I. i M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 19 czerwca 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. postanowieniem z dnia 17 lipca 2008 r. wszczął wobec skarżących postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r., a w dniu 30 stycznia 2009 r. wydał decyzję określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 9.838,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że czynności polegające na zakupie i sprzedaży nieruchomości (szczegółowo wskazanych w decyzji) były dokonywane w celach zarobkowych i były wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż nieruchomości w 2007 r. była kontynuacją czynności prowadzonych już od 2002 r. Działalność ta była prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, dlatego podatnicy uzyskiwali przychody z działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami i winni rozliczyć w poszczególnych latach podatkowych przychód i koszty uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W wydanej decyzji organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, iż w 2007 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami I. G. osiągnął przychód netto w wysokości 43.606,56 zł, koszty uzyskania przychodu w wysokości 31.533,97 zł - dochód w wysokości 12.072,59 zł, który nie został wykazany w złożonym wspólnie z małżonką zeznaniu podatkowym za ten rok (PIT-36).
W odwołaniu od powyższej decyzji podatnicy wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając sprzeczność zebranego materiału dowodowego z ustaleniami stanowiącymi podstawę jej wydania oraz błędną wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródeł przychodów z działalności gospodarczej jako podstawy opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Strona podniosła, że organ pierwszej instancji błędnie uznał, że czynności zakupu i sprzedaży nieruchomości (szczegółowo opisanych w zaskarżonej decyzji), zaliczane są do czynności stanowiących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia 14 maja 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Nie podzielił poglądu odwołujących się, że zakupu niezabudowanych nieruchomości rolnych dokonywano tylko w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz "zaspokojenia własnych potrzeb". Wskazał dlaczego nie dał wiary złożonym przez I. G. wyjaśnieniom dotyczącym przyczyn zakupu nieruchomości położonej we W. Stwierdził, że nie można dać wiary podatnikom, że nieruchomość ta została nabyta w celu prowadzenia działalności rolniczej, gdyż między dniem zakupu, tj. 7 lipca 2004 r. - a datą złożenia wniosku o podział nieruchomości, tj. 22 lipca 2004 r. - upłynęło zaledwie 15 dni. Stwierdził ponadto, że jeżeli podatnik zakupiłby powyższy grunt w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego to nie wystąpiłby tak szybko o jego podział, w związku z tym nie jest prawdziwe twierdzenie podatników, że sprzedaży powyższej nieruchomości dokonali ze względu na małą wielkość areału do prowadzenia ekonomicznej gospodarki rolniczej. Organ odwoławczy wskazał na fakt, że powyższa nieruchomość jest oddalona o około 40 km od miejsca zamieszkania podatników. Zeznania złożone przez J. S. oraz M. M. również, zdaniem organu odwoławczego, nie potwierdziły, że I.G. poszukiwał możliwości zakupu gruntów w celu powiększenia gospodarstwa rolnego.