Zwrócić przy tym uwagę należy na to, że utożsamianie pojęcia wydanie /niewydanie/ decyzji /postanowienia/ nierzadko prowadziłoby do skutków niekorzystnych dla podatników /stron/. Odnosiłoby się choćby do sytuacji uregulowanej w art. 54 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej dotyczącej nie naliczania odsetek za zwlokę w przypadku zawieszenia z urzędu postępowania, czy w art. 77 par. 1 pkt 1 lit. "a-d" Ordynacji podatkowej przy ustalaniu początkowego biegu terminu do zwrotu nadpłaty w przypadku wydania decyzji o zmianie, uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji. W pierwszym przypadku okres nienaliczania odsetek za zwłokę przy utożsamianiu tych pojęć byłby krótszy a przy ich rozróżnianiu dłuższy, a w drugim odpowiednio liczony termin nadpłaty "wydłużony" i "skrócony". To samo można byłoby powiedzieć o przyjęciu interpretacji art. 14b par. 3 Ordynacji podatkowej w rozumieniu przedstawionym przez sąd pierwszej instancji - co zresztą zaznaczono wyżej przy argumentacji systemowej i celowościowej.
22. Błędne jest również stanowisko sądu pierwszej instancji odwołujące się do argumentacji zawartej w uchwale NSA z dnia 4 grudnia 2000 r. FPS 10/00 - ONSA 2001 Nr 2 poz. 56, gdyż przepis art. 83 ust. 1 ówcześnie obowiązującego Prawa celnego /ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ odnosił się do zagadnienia dopuszczalności wymiaru należności celnych po upływie 2 lat od dnia w którym powstał obowiązek ich uiszczenia. Chodziło o przedawnienie wymiaru tych należności /zakaz orzekania/, a nie przedawnienie należności celnych. /wyrok SN z dnia 2 grudnia 1998 r. III RN 89/98 - OSNP 1999 nr 18 poz. 567/, gdyż przepis art. 83 ust. 1 wyraźnie nawiązywał do biegu terminu liczonego od dnia powstania obowiązku uiszczenia należności i momentu powstania obowiązku celnego /art. 23 ust 1 Prawa celnego/.
23. W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 185 par. 1 i 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 207 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uznając, że brak jest podstaw do obciążenia nimi podatniczki, skoro to nie jej argumentacja faktyczna i prawna przedstawiona w skardze spowodowała sposób rozstrzygnięcia w wydanym wyroku sądu pierwszej instancji. Okoliczność tego rodzaju jest szczególnie uzasadnionym przypadkiem uzasadniającym odstąpienie w całości od obciążenia strony kosztami postępowania kasacyjnego.