Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA del. Tomasz Adamczyk, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1500/11 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w D. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 16 maja 2011 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. i 2005 r. oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z dnia 9 listopada 2011 r., I SA/Kr 155/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi A.SA w D.(zwanej dalej spółką) na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 16 maja 2011 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w podatku od nieruchomości za 2004 i 2005 r.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Prezydent Miasta K. decyzjami z dnia 5 listopada 2010 r. określił spółce wysokość zobowiązania w powyższym zakresie. Spółka nie zgodziła się z tymi rozstrzygnięciami, wnosząc w terminie odwołania. Podniosła zarzuty naruszenia art. 2 ust. 1 w związku z art. 1a pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r.
o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm., zwanej dalej: u.p.o.l.) przez uznanie, m.in., że wielkie piece jako wolnostojące urządzenia techniczne stanowią budowlę w całości, art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a pkt 2 u.p.o.l. w związku z art. 3 pkt 1 lit. b) i art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 1994 r. Nr 89, poz. 414, zwanej dalej: u. Pr. bud.) oraz przez uznanie, że nagrzewnice stanowią budowle, a hale lejnicze i hale nagrzewnic winny być opodatkowane jak budowle.
3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie decyzjami wydanymi dnia 16 maja 2011 r. na podstawie art. 70 w związku z art. 208 § 1 oraz art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej: ord. pod.) uchyliło zaskarżone decyzje i umorzyło postępowanie w sprawie. Wskazało, że poglądy orzecznictwa, przytoczone przez organ pierwszej instancji straciły swą aktualność. Najnowsze orzecznictwo odwołuje się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2010 r., I FPS 5/09. Zgodnie z zaprezentowanym w nim poglądem, jeżeli zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek zapłaty, nie można po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 70 § 1 ord. pod., wbrew interesowi prawnemu podatnika, orzekać o wysokości tego zobowiązania podatkowego. Okoliczność, że podatnik wpłacił podatek, nie może pogorszyć jego sytuacji w porównaniu z podatnikiem, który nie zrealizował swojego obowiązku podatkowego. Tymczasem jeśli zobowiązanie nie wygasło wskutek zapłaty, po upływie terminu przedawnienia niedopuszczalne jest wydanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe.
4. We wniesionych w terminie skargach spółka domagała się uchylenia zaskarżonych decyzji w całości. Zarzuciła naruszenie art. 208 § 1 w związku z art. 70 § 1 ord. pod. przez umorzenie postępowania w sprawie z uwagi na upływ terminu przedawnienia w przypadku, w którym organ winien był określić zobowiązanie podatkowe w wysokości niższej niż zadeklarowana i zapłacona, a także art. 210 § 1 pkt 6 w związku z art. 210 § 4 i art. 121 § 1 ord. pod. przez niepełne uzasadnienie decyzji i brak działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. W uzasadnieniach podniosła, że opieszałość organów podatkowych może uniemożliwić podatnikowi odzyskanie nadpłaconego podatku.