Za naruszające zasadę wyrażoną w art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ należało uznać samodzielne ustalenie przez Sąd stanu faktycznego sprawy w oparciu o dowody i fakty, które zaistniały po dniu wydania zaskarżonej decyzji przez organ odwoławczy i z tego względu nie mogły być znane temu organowi.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Towarzystwa Finansowo-Leasingowego S.A. w Z.-G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2004 r., I SA/Po 1608/03 w sprawie ze skargi Towarzystwa Finansowo-Leasingowego S.A. w Z.-G. na decyzję Izby Skarbowej w Z.-G. z dnia 28 kwietnia 2003 r., (...) w przedmiocie umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę WSA w Poznaniu do ponownego rozpoznania; (...).
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2004 r. I SA/Po 1608/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Towarzystwo Finansowo-Leasingowego S.A. w Z.-G. na decyzję Izby Skarbowej w Z.-G. z dnia 28 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego.
W uzasadnieniu wyroku opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśniono, że Towarzystwo Finansowo-Leasingowe S.A. w Z.-G. /zwanej dalej TFL S.A./ wnioskiem z dnia 15 listopada 2002 r. na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ wystąpiła o restrukturyzację zaległości w podatku od towarów i usług. Wnioskiem tym objęto zaległości z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego w tym podatku za sierpień 1995 r. w kwocie 36.482 zł, za października 1995 r. w kwocie 37.618 zł, za grudzień 1995 r. w kwocie 270.639 zł, zaległości w tym podatku za lipiec 1995 r. w kwocie 103.000 zł, za wrzesień 1995 r. w kwocie 707.923 zł, listopad 1995 r. w kwocie 1.057.634 zł oraz odsetek od nienależnie otrzymanego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za sierpień 1995 r. w kwocie 132.955,20 zł, za październik 1995 r. w kwocie 151.158,50 zł i za grudzień 1995 r. w kwocie 816.601 zł.
Pierwszy Urząd Skarbowy w Z.-G. decyzja z dnia 19 grudnia 2002 r. (...) wydaną na podstawie art. 208 par. 1 i art. 59 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 2 pkt 3, art. 6 ust. 1 i 4 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców umorzył postępowanie restrukturyzacyjne w zakresie wymienionych we wniosku zaległości podatkowych.
Uzasadniając decyzje organ I instancji stwierdził, że zaległości powstałe wskutek określenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za miesiące sierpień, październik i grudzień 1995 r. było wynikiem dokonywania przez Spółkę czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych i jako takie zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy nie podlegają restrukturyzacji. Z kolei w stosunku do pozostałych kwot zobowiązań wymienionych we wniosku za lipiec, wrzesień i listopad 1995 r. oraz odsetek od nienależnego zwrotu podatku za miesiące sierpień, październik i grudzień 1995 r. umorzono postępowanie restrukturyzacyjne, gdyż zobowiązania te na dzień złożenia przez spółkę wniosku o strukturyzację nie stanowiły zaległości obciążających jej konto podatkowe - jako zobowiązania wygasłe nie mogły stanowić przedmiotu postępowania restrukturyzacyjnego.
Z tą oceną zgodził się organ odwoławczy, który w uzasadnieniu decyzji z dnia 28 kwietnia 2003 r. powołując się na treść przepisów art. 2 pkt 4 i art. 6 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy o restrukturyzacji należności publicznoprawnych od przedsiębiorców stwierdził, iż wskazane w złożonym wniosku należności nie zostały zgodnie z tymi i przepisami objęte restrukturyzacją. Odwołując się do decyzji wymiarowych za poszczególne okresy rozliczeniowe od lipca do grudnia 1995 r., wyjaśniono, iż w tych okresach Spółka ujmowała w rozliczeniu z tytułu podatku od towarów i usług dokumenty niezgodne co do treści z istniejącym stanem faktycznym. Powodowało to wykazanie w miesiącach nieparzystych wysokiego zobowiązania podatkowego podlegającego zaniechaniu poboru na podstawie par. 1 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej /M.P. 1995 nr 2 poz. 27/. Z kolei rozliczenie to powodowało w miesiącach parzystych /sierpień, październik i grudzień/ zaniżenie podatku należnego oraz zawyżenie podatku naliczonego, co skutkowało zawyżeniem zwrotu podatku na rzecz Spółki z budżetu państwa. Zaniżanie podatku należnego wynikało z zawieranych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego. Jako podstawę prawną tych rozstrzygnięć powołano przepisy par. 46 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688/ - w zakresie określenia szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zawartych umów leasingu operacyjnego oraz par. 35 ust. 4 pkt 4 tego rozporządzenia w zakresie naruszenia obowiązku fakturowania czynności, które w rzeczywistości zostały dokonane. Biorąc pod uwagę ustalenia faktyczne oraz mające zastosowanie w sprawie przepisy organ odwoławczy stwierdził, iż ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień, październik i grudzień 1995 r., nastąpiło w związku z dokonywaniem przez Spółkę czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych i przepisów dotyczących wymiaru i poboru należności podatkowych. Fakturowanie przez Spółkę fikcyjnych zdarzeń gospodarczych, przedwczesne wystawianie faktur oraz rozliczanie podatku naliczonego wynikającego z tych dokumentów w deklaracjach składanych za miesiące poprzedzające właściwe okresy rozliczeniowe powodujące zawyżenie kwoty podatku przypadającego do bezpośredniego zwrotu na rzecz Spółki w ocenie organu odwoławczego należało uznać za wyczerpujące dyspozycję przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, tj. powstaniem tych należności w związku z dokonywaniem czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych oraz przepisów dotyczących wymiaru i poboru tych należności. Tego rodzaju należności nie podlegały zgodnie z tym przepisem restrukturyzacji. W rozpoznawanej sprawie dotyczyło to należności z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego za sierpień, październik i grudzień 1995 r.