Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r.
Tezy

Ochrona i /ewentualne/ wsparcie ze strony Państwa i stanowionego przezeń prawa, na przykład w postaci podatkowych ulg związanych z budową budynków mieszalnych, przysługują podmiotom, które budowy dokonują legalnie - zgodnie z prawem. Powyższe oznacza, że również czas trwania budowy, moment jej rozpoczęcia, czy zakończenia, należy ustalać w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędzia WSA (del.) Hanna Kamińska, Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Krystyny i Jerzego B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 1544/05 w sprawie ze skargi Krystyny i Jerzego B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 13 kwietnia 2005 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Krystyny i Jerzego B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 600 zł /słownie: sześćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 5 października 2005 r., III SA/Wa 1544/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Krystyny i Jerzego B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 13 kwietnia 2005 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. Jak wskazano w uzasadnieniu powyższego wyroku, organy podatkowe - powołując się na art. 26 ust. 1 lit. "b", e i f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ - określanej dalej w skrócie "u.p.d.o.f." oraz art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 134 poz. 1509/ - nie uwzględniły odliczenia wykazanych w zeznaniu podatkowym za 2000 r. wydatków poniesionych na budowę domu jednorodzinnego. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało bowiem, iż na mocy aktu notarialnego z dnia 29 października 1991 r. Jerzy B. nabył własność wybudowanego z funduszy Skarżących domu jednorodzinnego wraz z prawem wieczystego użytkowania działki, natomiast w dniu 11 grudnia 1997 r. Skarżący złożyli do Wydziału Architektury Urzędu Gminy W.-C. Dzielnica - M. zawiadomienie o zakończeniu budowy. Wydział ten nie zgłosił do tego zawiadomienia sprzeciwu i wydał poświadczenie przyjęcia zgłoszenia użytkowania budynku mieszkalnego. Na podstawie tego zaświadczenia Urząd Gminy W.-C. Dzielnica - M. nadał numer dla tego budynku. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budowy, dla celów wykładni art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b", e i f u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1997 r. należy przyjąć znaczenie nadane temu terminowi przez ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1998 r. Zgodnie z tą ustawą, o zakończeniu budowy świadczy spełnienie przez inwestora warunków przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego, w szczególności zaś złożenie zawiadomienia o zakończeniu budowy przewidzianego w art. 54 Prawa budowlanego. Zawiadomienie w tym trybie Skarżący złożyli w dniu 11 grudnia 1997 r., a zatem wydatki na budowę poniesione po tej dacie nie są objęte ulgą podatkową.

Sąd pierwszej instancji oddalając skargę stwierdził, iż w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym nie wystąpiły uchybienia mogące mieć wpływ na wynik sprawy, a decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. jest zgodna z prawem. Uzasadniając powyższe stanowisko Sąd podkreślił, iż Skarżący, jako podatnicy, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b, e i f" u.p.d.o.f., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r. i po tym dniu dokonali dalszych wydatków na cele określone w tym przepisie, mieli prawo kwoty te odliczyć od osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu. Sporny w sprawie pozostawał jedynie fakt, kiedy Skarżący takie uprawnienie utracili. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, organy podatkowe powołując się na przepisy Prawa budowlanego, słusznie uznały, iż nastąpiło to w dniu 11 grudnia 1997 r. Wbrew bowiem twierdzeniom Strony, w procesie wykładni prawa podatkowego możliwe jest posługiwanie się wprost pojęciami zdefiniowanymi w innych gałęziach prawa, w tym przypadku w prawie budowlanym. Na poparcie tej tezy Sąd powołał wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2003 r., III RN 133/02 /OSNP 2004 nr 15 poz. 254/. Ponadto, podanie Skarżących z dnia 11 grudnia 1997 r. zostało uznane przez właściwy w sprawie organ za zawiadomienie o zakończeniu budowy w trybie art. 54 Prawa budowlanego, a Strona tego nie kwestionowała po wydaniu poświadczenia. Sąd podkreślił, że nie podlega kontroli w ramach niniejszej sprawy, czy stosowne dokumenty złożone przez Skarżących przedstawiały stan rzeczywisty obiektu, a twierdzenie Skarżących, że przewidziane w art. 54 Prawa budowlanego w brzmieniu sprzed 1 stycznia 1998 r. zgłoszenie zakończenia budowy nie było właściwym zawiadomieniem o zakończeniu budowy, lecz powinno było być rozumiane wąsko jako zawiadomienie o zakończeniu części budowy, nie znajdowało uzasadnienia w obowiązujących przepisach. W szczególności, jeżeli intencją inwestora było przystąpienie do użytkowania wcześniej, to powinien był - zgodnie z art. 55 Prawa budowlanego w brzmieniu sprzed 1 stycznia 1998 r. - uzyskać pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych. Uznanie budowy za zakończoną /poświadczenie przyjęcia zgłoszenia użytkowania obiektu budowlanego z dnia 7 stycznia 1998 r./ oznaczało, że Skarżący nie mogli dłużej ponosić wydatków na budowę budynku mieszkalnego w myśl art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b, e i f" u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r.

Strona 1/4