Skarga kasacyjna na decyzję Izby Skarbowej w O. Ośrodek Zamiejscowy w E. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.
Tezy

Z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ wprost ze sformułowania: "w odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe", wynika, że przepis art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ był w 1998 r. przepisem szczególnym.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Anny G. i Dariusza G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 stycznia 2004 r. 1/III SA 2329/01 w sprawie ze skargi Anny G. i Dariusza G. na decyzję Izby Skarbowej w O. Ośrodek Zamiejscowy w E. z dnia 9 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. - uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Olsztynie, (...).

Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z dnia 8 stycznia 2004 r., 1/III SA 2329/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Anny i Dariusza małżonków G. na decyzję Izby Skarbowej w O. - Ośrodka Zamiejscowego w E. z dnia 9 lipca 2001 r., (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.

Sąd ustalił, że zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. - Ośrodek Zamiejscowy w E. z dnia 20 marca 2001 r., którą określono Annie i Dariuszowi małżonkom G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 32.061,90 zł, zaległość podatkową w wysokości 21.397,60 zł i odsetki od tej zaległości w kwocie 16.550 zł. Inspektor zakwestionował dokonane przez podatników odliczenia od dochodów darowizn, w wysokości - 40.000 zł i 38.000 zł na rzecz Parafii w Z. na cele charytatywno-opiekuńcze i kultu religijnego, ponieważ nie przedłożyli sprawozdań, które - zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm. - zwana dalej ustawą kościelną/ pozwoliłyby stwierdzić, iż przekazane darowizny spożytkowano na cele zgodne z ustawą. Wysokość odliczeń z tego tytułu ograniczono do kwot odpowiadających 10 procent dochodów obojga podatników odpowiednio - 8.084,42 zł i 6.247,18 zł korygując wysokość podatku. Decyzje wydano na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Na skutek odwołania od powyższej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, że stosownie do art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regułą jest, iż wysokość wydatków na cele określone w tym przepisie ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Wyjątek od tej zasady zawiera art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej, w myśl którego darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W niniejszej sprawie nie spełniono wymogów określonych w art. 55 ust. 7 tej ustawy, tzn. nie uszczegółowiono danych zawartych w sprawozdaniach. Izba Skarbowa nie przesłuchała jako świadka proboszcza parafii, w której działa obdarowana kościelna osoba prawna, gdyż wypowiedział się on na piśmie podnosząc, iż nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji kwot otrzymanych i wydatkowanych na cele charytatywno-opiekuńcze.

W skardze na decyzję Izby Skarbowej podatnicy podnieśli zarzuty: rażącego naruszenia art. 2 i art. 217 Konstytucji RP, niewyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych przez odmowę przesłuchania w charakterze świadka księdza J. oraz rażące naruszenie art. 120-122, art. 180, art. 191 i art. 200 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Wskazano, że treść art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej jest na tyle prosta, że jego wykładnia nie powinna nastręczać trudności, przy czym skoro organy podatkowe zakwestionowały sprawozdanie złożone przez obdarowaną to na nich ciążył obowiązek udowodnienia tego faktu. Skarżący powołali się także na pismo Ministra Finansów z 26 marca 1994 r. wyjaśniające, że kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia jakiejkolwiek ewidencji przewidzianej w przepisach ustawy o zobowiązaniach podatkowych, a nie mogą ponosić konsekwencji niewykonania nieistniejącego obowiązku.

Strona 1/10