Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak - Osetek, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 561/10 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 23 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, sygn. akt I SA/Łd 651/10 oddalił skargę P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 23 marca 2010 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w wysokości 45.983 zł w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że powyższą decyzją organ administracji uchylił decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego L. - w części dotyczącej kwoty 4.824 zł (tj. obniżył wysokość zobowiązania podatkowego z kwoty 45.983 zł do kwoty 41.159 zł), a w pozostałej części utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Uchylając przedmiotową decyzję Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że nie jest możliwe stwierdzenie, że umowa pożyczki jaką zawarł skarżący z bratem M. M. na kwotę 70.000 zł nie została zawarta. Również, w związku ze złożonymi w sprawie zeznaniami świadków, organ odwoławczy nie znalazł podstaw do uznania, że skarżący nie osiągał w 2001 r. przychodów z wynajmu lokalu użytkowego i dwóch domków letniskowych (przekazanych stronie do bezpłatnego używania przez Z. i H. K.- babcię i dziadka strony, umowami użyczenia zawartymi w styczniu 2001 r.). Podniesiono natomiast, że żadna ze stron powołanej przez skarżącego umowy pożyczki nie złożyła stosownej deklaracji i nie uiściła należnej od tej czynności opłaty skarbowej. Skarżący również nie opodatkował środków finansowych uzyskanych w 2001 r. z wynajmu budynków i lokalu, nie złożył też zeznania podatkowego za rok 2001 oraz nie składał deklaracji miesięcznych PIT 5.
Biorąc pod uwagę powyższe wskazano, iż nie jest możliwe uznanie, że kwota pożyczki mogła stanowić legalne tj. opodatkowane lub zwolnione od opodatkowania źródło finansowania wskazanych wydatków.
Natomiast z kwoty uzyskanej przez skarżącego z wynajmu, za legalną może być uznana, zdaniem organu, wyłącznie kwota dochodu niepodlegająca w 2001 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj. 2.596 zł.
Organ drugiej instancji uznał, że skarżący nie ponosił w 2002 r. kosztów związanych z wyżywieniem, zakupem środków czystości oraz utrzymaniem mieszkania. Tym samym koszty utrzymania strony, określone w zaskarżonej decyzji, zmniejszono o 49,4% (tj. o kwotę 3.837 zł).
Reasumując podniesiono, że w postępowaniach prowadzonych w przez organy obu instancji skarżący nie wykazał, że posiadał inne niż wymienione środki finansowe. Dlatego też uznano, że w 2002 r. skarżący poniósł wydatki w łącznej kwocie 57.474 zł, posiadał legalne (tj. opodatkowane lub wolne od podatku) środki finansowe w wysokości 2.596 zł, a kwota 54.878 zł stanowi dochód nieznajdujący pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzący ze źródeł nieujawnionych. Obliczony od tego dochodu, według stawki 75%, podatek wyniósł 41.159 zł.