Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Gruszczyński (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Autorskiej Pracowni A. - K. & A. sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 866/07 w sprawie ze skargi Autorskiej Pracowni A. - K. & A. sp. z o.o. w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 9 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Autorskiej Pracowni A. - K. & A. sp. z o.o. w W. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia 22 lutego 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił A. P. A. K. & A. sp. z o.o. w W. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. w wysokości 3.684.709 zł w miejsce deklarowanej kwoty 2.431.522 zł.

Organ kontroli skarbowej uznał m. in., że Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 4.299.150 zł. Zawyżenie to było spowodowane zaliczeniem do kosztów wydatków wynikających z faktur wystawionych przez: J. B. "G.-P.", A. D. "C.-A. Company", P. S. "A.-C.", M. W., G. G. "A. R. G.", M. C. "R.-B", E. S. "I-S." i A. C. "PPUH R.-B.". Zdaniem organu, faktury wystawione przez te podmioty dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Skutkiem tego, poniesienie wydatków w nich wymienionych nie miało związku z przychodem Spółki.

Ocena ta została oparta przede wszystkim na zeznaniach pierwszych pięciu wymienionych wyżej osób. Zeznały one, że wprawdzie podpisały wystawione faktury, jednakże nie wykonały czynności nimi udokumentowanych. Osoby te nie posiadały też z reguły ani wykształcenia, ani kwalifikacji do wykonania prac, które - zgodnie z zawartymi umowami - miały wykonać. W odniesieniu do trzech ostatnio wskazanych osób organ nie zdołał ustalić miejsca ich pobytu. Dokonał więc analizy umów zawartych z nimi przez Spółkę. W efekcie stwierdził, że faktury wystawione przez te osoby nie mogą być uznane za dowody wykonania wymienionych w nich czynności.

Rozstrzygnięcie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej stało się ostateczne, gdyż podatnik nie wniósł odwołania.

Pismem z dnia 7 lipca 2006 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej decyzji. Powołała się na przesłanki określone w art. 247 § 1 pkt 2, 3 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: "ord.pod.". Uzasadniając zaistnienie przesłanki rażącego naruszenia prawa (art. 247 § 1 pkt 3 ord.pod.), podniosła, że polegało ono na rażącym naruszeniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: "u.p.d.o.p.", oraz art. 20 ust. 2, art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. nr 191, poz. 591 ze zm.). Natomiast wypełnienia hipotezy art. 247 § 1 pkt 5 ord.pod. (wydanie decyzji do osoby nie będącej stroną) Spółka upatrywała w wydaniu decyzji w stosunku do niej, zamiast do wystawców faktur.

Decyzją z dnia 31 października 2006 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odmówił stwierdzenia nieważności decyzji objętej wnioskiem. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy przez ten organ decyzją z dnia 9 lutego 2007 r., po rozpatrzeniu wniosku Spółki o ponowne rozpoznanie sprawy.

W ocenie organu nadzoru, decyzja Dyrektora UKS w W. nie jest dotknięta wadami, o których mowa we wniosku Spółki. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zwrócił uwagę, że pełnomocnik podatnika nie złożył żadnych zastrzeżeń do protokołu kontroli. Nie kwestionował także - w postępowaniu wymiarowym - ustaleń faktycznych oraz materiału dowodowego zebranego w sprawie, co potwierdzają jego wyraźne oświadczenia. Wniosek Spółki jest więc jedynie wyrazem niezadowolenia ze skutków wydanej decyzji, a nie opiera się na bezspornym, oczywistym i jasnym uchybieniu prawu.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej