Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia (del.) NSA Zbigniew Romała (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 9 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo - akcyjnej z siedzibą w K. (wcześniej: Firma Handlowo-Usługowa "M." sp. z o. o.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 616/10 w sprawie ze skargi Firmy Handlowo - Usługowej "M." sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo - akcyjnej z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 616/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę F.H.U. M. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 lipca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w R. określił F.H.U. M. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. - dalej jako "Spółka", zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 9.467.007 zł.

Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej stwierdzenia zawyżenia kosztów uzyskania przychodów oraz stwierdzenia zaniżenia przychodów z tytułu niezaliczenia do nich pobranych zaliczek na podatek dochodowy od dokonanych wypłat zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, płatnych przez ZUS za pośrednictwem zakładu pracy.

Odwołująca zarzuciła wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust.1, ust. 4d oraz ust. 4e w zw. z art. 16 ust. 1, art. 16 ust.1 pkt 9 i pkt 36, art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 ze zm.) - dalej jako "u.p.d.o.p.", a także art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.

Decyzją z dnia 15 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w R. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 9.455.189 zł.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że nie kwestionuje, iż podatek od nieruchomości oraz opłaty o charakterze publicznoprawnym (za wyłączenie z produkcji użytków rolnych) nie zostały wymienione przez ustawodawcę w u.p.d.o.p. jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Przyznał również, że Spółka faktycznie nie może swobodnie dysponować przedmiotowymi środkami, niemniej jednak w analizowanym przypadku ww. argumenty pozostają bez wpływu na wynik sprawy, bowiem to nie podatek od nieruchomości, czy wspomniane opłaty przekazywane są na rachunek Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - dalej jako "ZFRON", lecz środki pochodzące ze zwolnienia podatkowego, zaś kwota naliczonego podatku od nieruchomości i opłat posłużyła tylko dla ustalenia wysokości przekazywanej wpłaty.

Dyrektor podał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Zdaniem organu odwoławczego oznacza to, że podatnicy, którzy tworzą różnego rodzaju fundusze oraz dokonują na nie odpisów i wpłat, mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy podstawowe i wpłaty na te fundusze, ale tylko wówczas, gdy obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów dopuszczają odrębne przepisy. W ocenie Dyrektora w analizowanym przypadku nie będzie miała zastosowania ta część cytowanego powyżej przepisu, która odnosi się do odpisów podstawowych, gdyż ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, ze zm.) - dalej jako "ustawa o rehabilitacji", nie zawiera postanowień w tym zakresie, zatem odpisy te oraz wpłaty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) u.p.d.o.p.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej