Przepisy nie określają w jakim zakresie podmiot zobowiązany do rekultywacji sprawuje władztwo nad gruntem rekultywowanym i jaki jest jego status prawny w stosunku do nieruchomości w sytuacji, gdy nie łączy go żaden stosunek umowny dotyczący nieruchomości z jej właścicielem lub posiadaczem samoistnym.
Należy więc stwierdzić, że w obowiązującym stanie prawnym wykonywanie obowiązków w zakresie rekultywacji, nałożonych decyzją administracyjną nie uzasadnia przyjęcia, że jednostka dokonująca rekultywacji staje się posiadaczem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ i art. 336 Kc.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Gminy Miasta B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17 grudnia 2004 r. I SA/Wr 899/03 w sprawie ze skargi Gminy Miasta B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 31 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie określenia zaległości podatkowej za 2000 rok z tytułu podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżony wyrok; (...).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 17 grudnia 2004r.: I SA/Wr 899/03 oddalił skargę Gminy Miasto B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 31 stycznia 2003 r. w przedmiocie określenia zaległości podatkowej za 2000 r. z tytułu podatku od nieruchomości.
Z treści uzasadnienia wynika, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia 31 stycznia 2003 r., po rozpatrzeniu odwołania Gminy Miasto B., uchyliło decyzję Wójta Gminy S. z dnia 7 stycznia 2002 r. i jednocześnie określiło Miastu B. zaległość w podatku od nieruchomości za 2000 r. w kwocie 3.304 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień 31 stycznia 2003 r. w kwocie 2.829,20 zł. W motywach rozstrzygnięcia organ podał, że na działce oznaczonej numerem 483/6 będącej własnością Gminy S. /wcześniej Gminy B./ zlokalizowane jest wysypisko śmieci. Teren ten poddany został rekultywacji, do czego, mocą decyzji Urzędu Wojewódzkiego w O. z dnia 17 lutego 1995 r., zobowiązanym był Zarząd Miasta B. Z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych wynika, że w roku 2000 jedynym użytkownikiem działki nr 483/6 było Miasto B. Właścicielem działki jest Gmina S., a Miasto B. było w tym czasie posiadaczem tego terenu bez tytułu prawnego, bowiem nie wynikał on ani z umowy zawartej z właścicielem, ani też z innego tytułu prawnego czy też z ustanowionego zarządu. W tej sytuacji organ stwierdził, że na osobie prawnej zobowiązanej do rekultywacji wysypiska w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, posiadającej do czasu zakończenia rekultywacji, bez tytułu prawnego działkę będącą własnością Gminy S. ciąży na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, w stosunku do tej działki, obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Grunt ten, jako zajęty wcześniej na wysypisko odpadów komunalnych, dopiero po zakończeniu rekultywacji uzyska status gruntu rolnego, a obecnie jako grunt nieobjęty przepisami o podatku rolnym i leśnym, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Nadto organ uznał, że prowadzenie bezpośrednio przez Miasto B. rekultywacji wysypiska nie nosiło znamion działalności gospodarczej, zatem grunt ten powinien być opodatkowany z zastosowaniem stawki właściwej dla gruntów pozostałych. Wysokość stawki podatkowej została określona na podstawie uchwały Rady Gminy B. /obecnie S./ z dnia 22 grudnia 1999 r., (...).
W skardze do sądu administracyjnego Gmina Miasto B. wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego wskazując na naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez błędne przyjęcie, że Gmina Miasto B. jest w sposób dorozumiany podatnikiem, gdyż finansuje rekultywację gruntów, mimo braku prawa dysponowania gruntem na własne potrzeby oraz braku następstwa prawnego po wcześniejszych użytkownikach. W treści motywów skargi strona wskazała również na brak wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych oraz dowolność ustaleń organu II instancji co do użytkowania wysypiska i budowli powstałych w okresie rekultywacji gruntów. Zdaniem strony, z momentem zakończenia eksploatacji wysypiska, które odbierało odpady z pobliskich gmin, wygasła umowa dzierżawy, jak i obowiązek podatkowy, gdyż grunty wróciły do właściciela, czyli Gminy S. Gmina Miasto B. wykonuje jedynie obowiązki administracyjne związane z rekultywacją, co nie oznacza, że korzysta z wysypiska w sposób charakterystyczny dla użytkownika, zastawcy, najemcy, dzierżawcy czy innego podmiotu posiadającego prawo do rzeczy. Odnosząc się do cywilistycznego pojęcia posiadania strona wskazywała na brak woli posiadania, jak i faktycznego dzierżenia rzeczy.